سید فخرالدین فخرحسینی - گروه حسابداری، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
امید آقایی میبدی - گروه مدیریت مالی، واحد ملارد، دانشگاه آزاد اسلامی، ملارد، ایران.

مقاله حاضر احتمال پیش‎بینی ورشکستگی شرکت‎ها با مدل‎های اسپرینگ، آلتمن، فولمر، زیمسکی و ژنتیک مک‌کی در بین شرکت‎های موجود در بورس تهران را به شکلی متفاوت نسبت به پژوهش‎های قبلی و با هدف معرفی شرکت‎هایی که احتمال ورشکستگی بالاتری با رویکرد مقایسه‎ای در بین مدل‎ها دارند مورد بررسی قرار داده است.برای دستیابی به این هدف 75 شرکت که مشمول ماده 141 قانون تجارت نیستند انتخاب گردید. داده‎های مورد نیاز برای دوره 10 ساله (86-95) جمع‎آوری شده است. با توجه به نتایج هر یک از مدل‎های فوق تعدادی شرکت به عنوان شرکت‎های با احتمال ورشکستگی بالا شناسایی شده و سپس شرکت‎هایی که در بیشتر این مدل‎ها به عنوان شرکت با احتمال ورشکسته معرفی شدند، تفکیک گردیدند. نتایج همچنین نشان می‎دهد که به استثنا مدل مک‎کی، در چهار مدل دیگر سه شرکت با احتمال ورشکستگی بالا قرار گرفتند و از بین این چهار مدل نیز، مدل زیمسکی ضریب تعیین بالاتری داشته، از این رو می‎توان گفت نسبت به سایر مدل‎ها جهت پیش‎بینی ورشکستگی دقت بیشتری داشته است و از بین نسبت‎های مالی، نسبت بدهی، گردش دارایی‎ها و بازده دارایی‎ها نقش مهمی در تعیین ورشکستگی شرکت‎ها دارند.

پیش‎بینی, ورشکستگی, مدل