معصومه ابوالحسن بیگی - دانشگاه صنعتی شیراز
حمیدرضا ملکی - دانشگاه صنعتی شیراز

اغلب روشهایی که تاکنون برای تعیین طرح درمان بهین مسئله ی پرتودرمانی با تنظیم شدت میدان IMRT ارائه شده است با داده های قطعی می باشند با این حال مشاهدات بالینی نشان دهنده ی فازی بودن برخی از پارامترهای مسئله است بررسی های انجام شده در مورد تجویز قیدهای دوز - حجم کامل، نشان دهنده ی عدم قطعیت فازی در قیود مربوط به بافتهای هدف و بحرانی است از سوی دیگر فرایند پرتودرمانی با عدم قطعیت احتمالی نیز همراه می باشد به ویژه آنکه درمسائل تصمیم گیری در شرایط عدم اطمینان احتمالی با عامل ریسک مواجه هستیم از این رو عدم قطعیت موجود در مسئله ی IMRT را می توان به دودسته کلی تقسیم کرد: عدم قطعیت فازی و عدم قطعیت احتمالی، دراین مقاله با استفاده از نظریه ی مجموعه های فازی مفاهیم جذب دوز پایین و جذب دوز بالا را تعریف خواهیم کرد.

مسئله ی IMRT، نظریه ی مجموعه های فازی، ریسک فازی، برنامه ریزی چند هدفی، برنامه ریزی فازی