بهرام رضایی بنا - گروه عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل، ایران

امروزه دیدگاههای سنتی به تنهایی قادر به پاسخگویی نیازهای مدیریت پروژههای عمرانی نیست. بنابراین استفاده از رویکردهای نوین مدیریتی میتواند تا حد زیادی راهگشا باشد. اولین گام برای رسیدن به این هدف شناخت انواع پروژهها از نظر نوع خطی یا شبکهای بودن، تفاوت مدیریت یک پروژه با مدیریت چند پروژه و روشهای مدیریت و اجرای پروژه است. در این تحقیق از روش مدیریت زنجیره بحرانی به جای روش مسیر بحرانی برای ارائه برنامه زمانی عملیتر به کار گرفته شده است. برای غلبه بر عدم قطعیت، روش ارائه شده از اعداد فازی بر حسب زمان قطعی انجام فعالیت و دانش کارشناسان، برای مدل کردن عدم قطعیت در مدت زمان فعالیتها استفاده میکند. روش ارائه شده، بهجای جایگزین کردن برنامه زمانبندی قطعی اولیه توسط برنامه زمانی مبتنی بر مجموعه فازی، باز هم برنامه زمانی قطعی را نگه میدارد و به سادگی بافر پروژه را برای مقابله با عدم قطعیت میافزاید. اندازه بافر پروژه با استفاده از محاسبات روی اعداد فازی تعیین میشود. همچنین به منظور غلبه بر ریسک در مطالعه موردی این پژوهش، یک ضریب ریسک متوسط را برای پاسخگویی به ریسکها برای بافر پروژه در نظر میگیرد. به هر حال تغییر ضریب ریسک در حالتهای مختلف ریسک بالا، متوسط و پایین تاثیر کمی روی اندازه بافر خواهد گذاشت. همچنین در این تحقیق به منظور ارزیابی مدل ارائه شده در این تحقیق، چند پروژه خطی-تکراری راهسازی به طور همزمان مورد بررسی قرار گرفته و برنامهریزی شده است.

تغییر مکان ماندگار, جهت پذیری پیش رونده, زلزله نزدیک گسل, قاب خمشی ویژه فولادی, تغییرمکان