محمد حسن پور - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه کردستان

هدف تحقیق، تبیین رابطه پیشرفت تحصیلی و نگرش معلمان به رویکردهای یادگیری(مطالعه موردی:دانش آموزان پسر شهرستان اشنویه) در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۹۹ بوده که با استفاده ازروش توصیفی-پیمایشی با تکنیک پرسشنامه،کلیه معلمان آقا شاغل در مدارس پسرانه پایه های سوم، چهارم و پنجم مقطع ابتدایی مورد سوال قرار گرفتند. اعتبار پرسشنامه از طریق اعتبار محتوایی لاوشه وپایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت.نتایج آزمون دومتغیره نشان دادکه رابطه معناداری بین نگرش معلمان به رویکردهای یادگیری با متغیر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که ۴۹درصد از واریانس متغیر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به وسیله متغیرهای مستقل موجود در معادله تبیین میشود وحدود ۵۱درصد باقیمانده رامتغیرهای دیگری تبیین میکنند که خارج از این بررسی قرار دارند. لذا پیشنهاد میشود، معلمان و مربیان از اصول یادگیری سازنده گرا، شناخت گرا و رفتارگرا در کلاسهای درس استفاده کرده و هدفها و محتوای مواد درسی را به مسائل موجود در زندگی واقعی دانش آموزان ارتباط داد و صرفا توانش حل مساله را محدود به حوزه های مطرح شده در کتب درسی نکنند. با توجه به تاثیر محیط یادگیری سازنده-گرا، شناختگرا و رفتارگرا بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، پیشنهاد میشود در طراحی و برنامه ریزی آموزشی بازنگری صورت گیرد و به سمت محیطهای یادگیری سازنده گرا، شناختگرا ورفتارگرا باشد.

نگرش معلمان، رویکردهای یادگیری، پیشرفت تحصیلی، دانش آموزان مدارس ابتدایی پسرانه.