رضا حسین زاده میبدی - دانشجوی کارشناسی عمران دانشگاه سیستان و بلوچستان
مهدی اژدری مقدم - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان
ابوالفضل حسین زاده میبدی - کارشناس صنایع گاز شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان

خوردگی در سازه های فولادی مطلب بسیار مهمی است که می بایست در هنگام طراحی در نظر گرفته شود. هنگامی که خوردگی در عضوی ازسازه اتفاق می افتد باعث کاهش سطح مقطع آن و تغییر در خصوصیات مقطع عضو شده که نتیجه آن کاهش میزان باربری و خدمت پذیری سازه می باشد. برای درک بهتر مطلب لازم است تا ماهیت خوردگی، عوامل مؤثر، مدلهای خوردگی و تأثیراتی که خوردگی در طول زمان بر ظرفیت باربری سازه از جمله ظرفیت خمشی اعضا می گذارد بررسی شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی میزان کاهش سطح مقطع در طول زمان در اثر خوردگی و همچنین بدست آوردن ظرفیتهای باربری باقیمانده در زمانهای مختلف پس از شروع خوردگی در اعضا می باشد. از جمله ظرفیتهای بدست آمده ظرفیت باربری خمشی باقیمانده IPE100 پس از چهل سال بر اساس مدل کاهش ضخامت مقطع به صورت یکنواخت به میزان 80.9% می باشد. برای نشان دادن تغییرات ظرفیتهای باربری باقی مانده نسبت به زمان با توجه به مدلهای کاهش ضخامت نمودارهایی نبز ارائه شده است

ظرفیت باقی مانده، کاهش ضخامت، مقاطع I شکل، خوردگی، ظرفیت خمشی