امیرحسین جاوید - دانشیار گروه محیط زیست - منابع آب دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهرا
لیلا کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست- منابع آب دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقی

احداث سد و کنترل روان آب های سطحی یکی از رویکردهای بسیار متداول برای تأمین نیاز آبی جوامع انسانی به شمار می آید. اما حفظ کیفیت آب ذخیره شده و شناخت و بررسی تغییرات آن در طول زمان از دغدغه های همیشگی دست اندرکاران صنعت آب بوده است. مدلسازی و بهره گیری از روابط ریاضی ابزاری مناسب برای تصمیم گیری و پیش بینی تغییرات کیفی منابع آب به ویژه سدها می باشد که در طی سال های اخیر توجه زیادی را به خود معطوف ساخته است. اما دو خصوصیت عمده پدیده های کیفی منابع آب شامل: 1- تأثیرگذار بودن متغییرهای زیاد و 2- روابط بسیار پیچیده ی بین اجزا باعث گردیده تا پیش بینی اغلب مدل های مرسوم با خطاهای غیر قابل اجتناب همراه باشد.شبکه های عصبی مصنوعی از جمله روش های پیشرفته و نوین در مدل سازی می باشند که امروزه در تمام علوم مهندسی به عنوان یک ابزار قوی شناخته شده اند. قابلیت های شبکه های عصبی مصنوعی باعث شده است تا یکی از روش های کارآمد در مدل سازی پدیده های کیفی منابع آب به ویژه تغذیه گرایی مخازن باشند. نحوه تعیین پارامترهای ورودی و نوع شبکه عصبی مورد استفاده در مدل سازی، مباحثی است که در راستای دستیابی به نتایج بهتر موضوع تحقیقات بی شماری در سال های اخیر بوده است. در این مقاله با بررسی پژوهش های انجام گرفته در این زمینه جایگاه شبکه های عصبی در مدیریت کیفی مخازن سد مورد مطالعه قرار گرفته است.

شبکه عصبی، تغذیه گرایی، مدل سازی، کیفیت مخازن سد