مهدی صفری بک - دانشجوی دکتری آسیب شناسی ورزشی و حرکت اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
خلیل خیام باشی - استاد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حامد اسماعیلی - استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
شهرام لنجان نژادیان - استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

هدف:  افتادگی لگن در سمت مخالف پای تکیه گاه، طبق نظریات بیانگر ضعف عضلات دورکننده و چرخاننده خارجی هیپ می ­باشد. این ضعف با ایجاد نقص در انتقال نیرو در بدن می­تواند ریسک بروز آسیب­ های اندام تحتانی را افزایش دهد. علی­رغم وجود ارتباط تاکنون تحقیقات محدودی در زمینه تاثیر تقویت این عضلات بر وضعیت لگن انجام شده است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تقویت عضلات دور کننده و چرخاننده خارجی هیپ بر وضعیت لگن در صفحه فرونتال طی حرکت فرود تک پا می ­باشد. روش بررسی: سی ­دو مرد دارای ولگوس زانو بیش از ۸ درجه به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (۱۶ نفر، سن: ۱/۸۲±۲۲/۳۵ سال، قد: ۰/۰۷±۱/۷۸ متر، وزن: ۱۱/۶±۷۰/۹۲ کیلوگرم) و کنترل (۱۶ نفر، سن: ۱/۷۹±۲۲/۶۶ سال، قد: ۰/۰۵±۱/۸ متر، وزن: ۱۱/۶۱±۷۱/۰۱۱ کیلوگرم) قرار گرفتند. پس از انجام پیش آزمون، گروه تجربی سه جلسه در هفته (هر جلسه ۴۵-۶۰ دقیقه) و به مدت هشت هفته تمرینات تقویتی عضلات دورکننده و چرخاننده خارجی هیپ را به صورت دو طرفه و گروه کنترل فعالیت ­های معمول روزانه خود را انجام دادند و در انتها از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. در مرحله پیش و پس آزمون، قدرت عضلات هیپ با استفاده از دینامومتر ایزوکنتیک (کین کام) و اطلاعات کینماتیک طی سه حرکت پرش و فرود ثبت و وضعیت لگن در صفحه فرونتال با استفاده از نرم افزارهای  QTM و Visual ۳D محاسبه شد. داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری در سطح معناداری (۰۵/۰p <) توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ­ها:  یافته های پژوهش حاضر نشان داد که اثر متقابل گروه آزمایشی و زمان اندازه­گیری برای قدرت کانسنتریک و اکسنتریک عضلات دور کننده (۰/۰۰۱>p <۰/۰۰۱ ،p) و چرخاننده خارجی هیپ (۰/۰۲=p <۰/۰۰۱ ،p) و حداکثر زاویه بالا رفتن لگن (۰/۰۴۷=p) و دامنه پایین افتادن لگن (۰/۰۰۵=p) در صفحه فرونتال معنی­دار بود. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که در گروه تجربی میانگین نمرات قدرت کانسنتریک و اکسنتریک عضلات دور کننده (۰/۰۰۱>p=۰/۰۰۴ ،p) و چرخاننده خارجی هیپ (۰/۰۰۱>p=۰/۰۱،p) در پی هشت هفته تمرینات افزایش و زاویه بالا رفتن لگن (۰/۰۴ =p) و دامنه پایین افتادن آن (۰/۰۰۸=p) نیز کاهش یافته است. اما در گروه کنترل تغییر معنی­داری مشاهده نشد (۰/۰۵

تیلت لگن, پیشگیری از آسیب, ایزوکنتیک, فرود, قدرت