سیده سمیرا حشمتی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاکشناسی، دانشگاه شهرکرد
حبیب اله بیگی هرچگانی - استادیار گروه علوم خاک، دانشگاه شهرکرد

آب زیرزمینی دشت شهرکرد مهمترین منبع آب برای کشاورزی در دشت شهرکرد است. به علت برداشت بی رویه ی آب برای آبیاری، سطح این سفره در حال افت است. آبیاری قطره ای به طور بالقوه می تواند در مصرف آب زراعی صرفه جویی کند. گرفتگی قطره چکان ها رابطه نزدیکی با کیفیت آب دارد. در این مطالعه، با هدف بررسی مکانی و پهنه بندی کیفیت آب زیرزمینی شهرکرد از 97 حلقه چاه زراعی نمونه -برداری شد. شاخص های TDS (کل جامدات محلول)، TSS (کل جامدات معلق) و pH (واکنش آب) اندازه گیری شدند. در این راستا از میانگین نتایج سه نوبت نمونه برداری در سال 1389 استفاده شد. مدل-های مناسب به واریوگرام تجربی هر شاخص برازش داده شد. از روش کریجینگ برای پهنه بندی TDS، TSS و pH استفاده گردید. نتایج نشان داد آب زیرزمینی شهرکرد از نظر میانگین TDS با مقدار mg/L 296 برای آبیاری قطره ای در گروه خوب قرار گرفت. آب زیرزمینی شهرکرد بر اساس pH و TSS با میانگین های 6/7 و mg/L 70 برای آبیاری قطره ای در گروه متوسط جای گرفت. پهنه بندی ها نشان داد در قسمت جنوبی آبخوان نسبت به سایر قسمت ها غلظت شاخص های کیفی بیشتر بود. به طوریکه در آب زیرزمینی جنوب غربی دشت بیشینه ی TSS از حد مجاز برای آبیاری قطره ای فراتر رفته است. بنابراین توجه به افزایش غلظت ها در ناحیه ی جنوبی دشت برای کاربرد در آبیاری ضرورت دارد.

آب زیرزمینی، شهرکرد، کیفیت، آبیاری قطره ای، تغییرات مکانی، پهنه بندی