علی محمد نوروززاده گیل ملک - کارشناس ارشد IT، پارک علم و فناوری استان گیلان
اعظم جعفری نجف آبادی - دانشجوی دکترای باغبانی دانشگاه تربیت مدرس

آلودگی محیط زیست جنبه های مختلفی دارد که یکی از آنها وجود انواع مواد، لوازم و تجهیزات رها شده در آن می باشد. فناوری اطلاعات و ارتباطات با تجمیع خدمات، کاهش تجهیزات و حذف واسطه های سیستمی و انسانی میتواند نقش موثری در کاهش این دسته از آلودگیها داشته باشد. به عنوان مثال حذف انواع فیش های صادر شده توسط سازمانهای خدمات دهنده مختلف مانند آب، برق، گاز، بانک و غیره نقش مهمی در کاهش آلودگی محیط زیست دارد. از طرف دیگر با ایجاد زیرساختهای نسل جدید شبکه ای که قابلیت ارایه چندین سرویس مختلف را بر روی یک بستر فیزیکی با حفظ امنیت، پایداری، سهولت نصب و نگهداری و غیره دارا می باشند، گام مهمی در کم کردن زباله های الکتریکی و الکترونیکی برداشته شده است. اما در این راستا نیز تنوع زیرساختهای موازی استانی و ملی باعث شده که از این ظرفیت مهم به خوبی استفاده نشده و با وارد کردن انواع تجهیزات ارتباطی در محیط زیست، آن را آلوده نمایند. عدم وجود یک معماری لایه ای، تنوع تجهیزات در لایه های مختلف بخصوص لایه فیزیکی اثرات نامطلوبی بر محیط زیست دارد. در این مقاله با بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در کاهش پسماندهای مختلف بخصوص پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی، روشهایی برای استفاده بهینه از آن با رویکرد ایجاد یک محیط زیست پاک مورد بررسی قرار میگیرد. همچنین پیشنهاداتی در خصوص ساماندهی تجهیزات لایه فیزیکی شبکه ها که نقش بسیار مهمی در آلودگی محیط زیست دارند و همچنین بهینه سازی سرویس های لایه کاربردی در جهت تبدیل خدمات فیزیکی به دیجیتالی ارایه خواهد شد

پسماند، شبکه های ارتباطی، لایه فیزیکی، محیط زیست