بررسی پاسخ های مورفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق آلمانی (Iris germanica L.) تلقیح شده با قارچ مایکوریزا به تنش شوری
عنوان مقاله: بررسی پاسخ های مورفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق آلمانی (Iris germanica L.) تلقیح شده با قارچ مایکوریزا به تنش شوری
شناسه ملی مقاله: JR_ECOP-16-62_002
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_ECOP-16-62_002
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
زهرا ضیایی - گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
مریم دهستانی اردکانی - گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران و عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی و صنعتی، اردکان، ایران.
مصطفی شیرمردی - گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران و عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی و صنعتی، اردکان، ایران.
محمد حسین عظیمی - گروه ژنتیک و به نژادی، پژوهشکده گل و گیاهان زینتی، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، محلات، ایران.
خلاصه مقاله:
زهرا ضیایی - گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
مریم دهستانی اردکانی - گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران و عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی و صنعتی، اردکان، ایران.
مصطفی شیرمردی - گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران و عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی و صنعتی، اردکان، ایران.
محمد حسین عظیمی - گروه ژنتیک و به نژادی، پژوهشکده گل و گیاهان زینتی، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، محلات، ایران.
زنبق آلمانی (Iris germanica L.) یکی از با شکوهترین و محبوبترین گیاهان چندساله است که در فضایسبز کشت میشود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تحمل به شوری سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق آلمانی تلقیح شده با قارچ مایکوریزا صورت گرفت. تیمارها شامل چهار سطح شوری آب آبیاری (۱، ۴، ۸، ۱۲ دسیزیمنس بر متر)، سه سطح قارچ مایکوریزا (صفر، ۱۵ و ۲۵ گرم در کیلوگرم) و سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق (OPRC۱۲۲، OPRC۱۲۵، OPRCS۵۴) بودند. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال ۹۸-۱۳۹۷ در دانشگاه اردکان انجام شد. برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک اندازهگیری شد. استفاده از ۲۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در شوری ۱۲ دسیزیمنس بر متر در ژنوتیپ OPRC۱۲۲ ۷۷/۸۳ درصد و در ژنوتیپ OPRCS۵۴ ۳۸/۶۵ درصد طول ریشه را نسبت به شاهد افزایش داد. در ژنوتیپ OPRCS۵۴ در شوری ۸ دسیزیمنس برمتر استفاده از ۲۵ گرم قارچ مایکوریزا ۸۳/۵۲ درصد نسبت وزن تر اندام هوایی به ریشه را افزایش داد. استفاده از ۱۵ و ۲۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در شوری ۱۲ دسیزیمنس بر متر در ژنوتیپ OPRC۱۲۲بهترتیب جذب فسفر را ۳۴۱ و ۴۸۰ درصد نسبت به شاهد افزایش داد. استفاده از ۱۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در ژنوتیپ OPRC۱۲۵، ۳۲ درصد جذب سدیم را در شوری ۱۲ دسیزیمنس بر متر کاهش داد. در ژنوتیپ OPRCS۵۴ نیز در همین شوری کاربرد ۱۵ و ۲۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا بهترتیب ۵۱/۶۳ و ۲۴/۵۵ درصد جذب سدیم را نسبت به شاهد کاهش داد. بهطورکلی استفاده از قارچ مایکوریزا در هر سه ژنوتیپ در شوری ۸ دسیزیمنس برمتر موجب تقلیل اثر شوری و افزایش عملکرد گیاه شد.
کلمات کلیدی: خصوصیات رشدی, سدیم, عملکرد, فسفر, مورفولوژی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1265457/