احمد شوشتری - استادیار دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
حسین صباغیان - کارشناس ارشد سازه دانشگاه فردوسی مشهد

اخیرا تحلیل بارافزون (pushover) بعنوان ابزاری مناسب در طراحی و ارزیابی سازه ها قرار گرفته است. کارآیی این روش به ویژه در مقایسه با تحلیل های خطی، مربوط به دقت خوب آن در پیش بینی رفتار لرزه ای سازه هایی است که مود اول ارتعاش حاکم بر رفتار آنها می باشد. در این تحقیق یک روش جدید تحلیل غیرخطی ایستایی در سازه های بتنی بررسی می شود که با استفاده از آن می توان محدودیت های ذاتی روش را به حداقل رساند.یکی از بارزترین این محدودیت ها در روش بارافزون ناتوانی آن در مدل سازی تغییرات مشخصه های ارتعاشی سازه در طول جریان تحلیل غیرخطی می باشد، که این تغییرات بویژه در سازه های بلند با پریود طولانی و یا سازه هایی که در آنها مکانیزم های محلی حادث می شود بیشتر به چشم می خورد. این روش پیشنهادی با سودجستن از مشخصه های مودی سازه در سطوح مختلف رفتار غیرخطی توزیع نیروهای جانبی را در ارتفاع سازه به هنگام می کند. در این مقاله با طراحی ساختمانهای بتنی با ارتفاعهای مختلف براساس آیین نامه بتن ایران (آبا) به بررسی رفتار لرزه ای اینگونه ساختمانها و مقایسه آنها با رفتار دینامیکی غیرخطی پرداخته می شود.

تحلیل غیرخطی ایستایی، تحلیل بارافزون انطباقی، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی، مقیاس طیفی