راضیه اقتصادی
معصومه عابدزاده کلهرودی
اسماعیل فخاریان
حسین اکبری
قاسم پهلوان زاده

سابقه و هدف: شکستگی لگن می تواند با خونریزی، شوک و افزایش مرگ و میر همراه باشد و تشخیص صحیح آن ضروری است. رادیولوژی نقش مهمی در ارزیابی اولیه بیماران با ترومای لگن ایفا می کند. هدف از این مطالعه، بررسی اندیکاسیون ها و یافته های رادیوگرافی لگن در بیماران ترومای غیرنافذ مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر پرونده ۲۹۲ بیمار دچار ترومای غیرنافذ که در سال ۱۳۹۸ به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی کاشان مراجعه کرده بودند، به منظور دستیابی به اطلاعات مربوط به اقدامات رادیولوژیک شامل تعداد گرافی های انجام شده، اندیکاسیون های انجام گرافی لگن و سی تی اسکن، یافته های گرافی لگن و سرویس درخواست کننده گرافی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها توسط SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: اکثریت بیماران (۶/۵۸%) مرد بودند. سقوط (۶۱%)، شایع ترین عامل بروز تروما بود. در حدود ۸۸% از بیماران بیش از دو گرافی ساده لگن درخواست شده بود. شایع ترین اندیکاسیون درخواست گرافی، تندرنس لگنی و شایع ترین نوع شکستگی، شکستگی اینترتروکانتریک (۳۸%) بود. در ۲۶% از بیماران علاوه بر گرافی، سی تی اسکن لگن نیز انجام شده بود که در این بیماران بین یافته های گرافی و سی تی اسکن توافق وجود داشت (۷۶۹/۰=Kappa). نتیجه گیری: سقوط، شایع ترین عامل بروز ترومای لگن و تندرنس، شایع ترین اندیکاسیون برای درخواست گرافی بودند. با توجه به درخواست گرافی های متعدد توسط سرویس های تخصصی مختلف، طراحی و اتخاذ یک پروتکل واحد برای درخواست های تصویربرداری به منظور کاهش هزینه های درمانی و پرهیز از دوز بالای اشعه و همچنین اصلاح روند موجود در اورژانس، ضروری به نظر می رسد. 

Pelvic radiography, CT_Scan, Blunt trauma, رادیوگرافی لگن, سی تی اسکن, ترومای غیرنافذ