وحید بهرامی فروتن - استادیار گروه مهندسی برق، دانشکده مهندسی، مجتمع آموزش عالی سراوان

همزمان با افزایش مصرف برق در کشور، فن آوری های جدید تولید، انتقال و توزیع انرژی الکتریکی باید مبتنی بر شرایط جدید، مورد مطالعه قرار گیرد. منابع انرژی مورد استفاده در بخش تولید برق استان سیستان و بلوچستان مبتنی بر سوخت های فسیلی است که مشکلات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را به دنبال داشته است. مطالعات نشان می دهند که با ادامه وضعیت فعلی، توسعه پایداراستان ممکن نخواهد بود. تولید پراکنده به عنوان بستری مناسب برای توسعه انرژی تجدیدپذیر در بسیاری از کشورها به یک روند اصلی رو به رشد تبدیل شده است. با الگو برداری از نمونه های موفق داخلی و خارجی، میتوان بسترهای مناسب جهت تسهیل توسعه منابع تجدیدپذیر در استان را فراهم نمود. روند رشد سریع استفاده از منابع تولید پراکنده و در نتیجه رقابتی شدن بازار برق، نیازمند توسعهفن آوری ها و سیاست های جدید منطبق با مسائل فنی و اقتصادی نوظهور است. در همین راستا و به منظور مدیریت و همچنین افزایش نفوذ و تاثیر تولید پراکنده در بازارهای برق، ایده نیروگاه مجازی پدیدار شده است. یک نیروگاه مجازی از ترکیب واحدهای مختلف تولید پراکنده مقیاس کوچک تشکیل می شود که در مجموع بعنوان یک واحد مستقل تولید مجازی می تواند مشابه یک نیروگاه واقعی در نظر گرفته شود و به صورت مستقل قابل مشاهده و مدیریت باشد. در این مقاله، مسائل اصلی مربوط به مفهوم نیروگاه مجازی، تعاریف مختلف، اجزای اصلی آن معرفی گردیده اند و همچنین استفاده از این مفهوم برای توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر در استان سیستان و بلوچستان پیشنهاد شده است

استان سیستان و بلوچستان، منابع تولید پراکنده، نیروگاه مجازی، توسعه پایدار، انرژی تجدیدپذیر