محمد رضا پورخواجه
رحیم عبدی
حسین ذوالقرنین
همایون حسین زاده صحافی
حسن مروتی

مطالعه حاضر با هدف بررسی توانایی تنظیم اسمزی ماهی هامور بدلیل تحمل شوری های بالا و پایین ، توسط سلول های غنی از میتوکندری آبشش انجام شد . برای این منظورپس از انتقال ماهیان از آب با شوری ppt۴۰ که متوسط شوری آب خلیج فارس می باشد به تیمارهای ppt۱۰، ppt۲۰ و ppt۶۰ تغییر در تعداد و مساحت سلول های کلراید در بین تیمارهای مختلف طی دوره دو ماهه سازگاری مشاهده گردید. نمونه برداری ازماهیان در۸ مرحله یعنی درلحظه انتقال، ساعت ۱۲، روز۱، روز۳، روز۷، روز۱۴، روز۳۰ وروز ۶۰ بصورت همزمان و ۳ ماهی از هر تانک انجام گرفت. برای مشاهدات هیستومورفولوژی و ایمونوهیستوشیمی پس از تهیه نمونه های ۵ میلی متری به مدت ۲۴ ساعت در محلول بوئن فیکس شده سپس برای آبگیری نمونه ها از سری افزایشی اتانول استفاده گردید. پس از شفاف سازی توسط گزیلل در مرحله بعدی توسط پارافین مذاب پارافینه شدند. سپس از بلوک ها ی تهیه شده، برش هایی به ضخامت ۵ میکرون تهیه و توسط رنگ هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند.مطالعه تغییرات در تعداد و مساحت سلول های کلراید در سطح ۵%اطمینان در شوری های بالا و لب شور بسیار متفاوت بوده بطوریکه در ساعات اولیه انتقال تعداد و مساحت سلول های کلراید در آب های لب شور کمتر از آب با شوری بالا بود. امااز هفته دوم بعد از انتقال تا پایان دوره تعداد سلول های کلراید در تیمار ppt۶۰ بیشتر از تیمار کنترل بوده و از روز هفتم تا پایان دوره مساحت سلول های کلراید در این شوری بیشتر از تیمار کنترل بود. با به توانایی بالای این ماهی در سازگاری و پاسخ به شوری های متفاوت محیط که با تغییرات بافت شناختی آبشش همراه می باشد می تواند مدل مناسبی برای بررسی مکانیسم های تنظیم اسمزی در شوری های متفاوت باشد.

Juvenile's grouper, Salinity, Gill, Chloride cell, بچه ماهی هامور معمولی, شوری, آبشش, سلول های کلراید