فرهاد دریانوش - دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
نسرین عموعلی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز،شیراز، ایران
محمد شرافتی مقدم - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز،شیراز، ایران
سیده شیوا دادوند - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

مولکول کاردیوتروپین-۱ (CT-۱) در هیپرتروفی آسیب زا موثر می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ۱۲ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر سطوح سرمی کاردیوتروپین-۱، هیپرتروفی بطن چپ و فشارخون در زنان سالمند مبتلا به پرفشارخونی بود. جامعه آماری پژوهش، زنان سالمند مبتلا به پرفشارخونی شهر شیراز بود. بیمارانی که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند به عنوان داوطلب انتخاب شدند. در این مطالعه ۴۰ زن سالمند با دامنه سنی ۵۰ تا ۷۰ سال انتخاب و بر اساس درصد چربی(۲۰درصد) و شاخص توده بدنی( ۲۶kg.m۲ ) به دو گروه ۲۰ نفره (کنترل و آزمایش) تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته اجرا گردید. گروه کنترل نیز در این مدت هیچگونه برنامه تمرینی انجام ندادند. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین پیش آزمون- پس آزمون کاردیوتروپین-۱ (۰/۰۲=p) و فشارخون دیاستولیک در گروه تمرین مقاومتی وجود دارد (۰/۰۴=p). همچنین بین پس آزمون های ضخامت دیواره بطن چپ (۰/۰۱=p) تفاوت معنادار وجود داشت. افزایش CT-۱ در پژوهش حاضر، به احتمال زیاد اثر زمان فعالیت ورزشی در درازمدت است. فعالیت ورزشی مقاومتی منجر به افزایش سطوح کاردیوتروپین-۱ شده و این افزایش می تواند در بازسازی و هیپرتروفی قلبی بسیار موثر باشد.استفاده از این نوع برنامه تمرینی، به افرادی که بیماری مشابه آزمودنی های پژوهش دارند، پیشنهاد می شود.

فعالیت ورزشی مقاومتی, فشارخون, کاردیوتروپین-۱, هیپرتروفی بطن چپ