مهناز اخوان تفتی
فاطمه حاجی موسایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نظرات دانشجویان در مورد ملاک های رایج ارزش یابی اساتید در دانشگاههای تهران انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی می باشد. برای انجام این پژوهش، نمونه ای با حجم ۳۲۴ دانشجوی دختر به روش نمونه گیری تصادفی از نوع طبقه ای از دانشگاههای تهران، تربیت معلم، الزهرا و شهید بهشتی و از گروههای فنی و مهندسی، علوم پایه و علوم انسانی و دو دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد انتخاب شده است. ابزار سنجش جهت بررسی نظرات دانشجویان، پرسشنامه محقق ساخته دارای ۳۰ سوال بسته پاسخ در چهار محور (تسلط و توان علمی، روش تدریس، انضباط آموزشی و ویژگی های فردی و اجتماعی استاد) با پایایی ۰.۷۸ و دو سوال بازپاسخ بوده است. برای تحلیل آماری از آزمون های تحلیل واریانس سه متغیره، مجذور خی دو و آزمون ناپارامتریک فریدمن استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که: - بین نظرات دانشجویان در مورد ملاک های ارزیابی عملکرد اساتید در دانشگاهها، گروهها و دوره ها تفاوت معنی داری وجود ندارد. - بین نظرات دانشجویان گروههای فنی و مهندسی، علوم پایه و علوم انسانی در مورد استفاده از نتایج ارزش یابی اساتید برای تعیین سرنوشت شغلی آنان، تفاوت معنی داری وجود ندارد، به این معنا که اکثریت دانشجویان ۵۸.۱۱ درصد (۱۷۹ نفر) با این مطلب موافق بودند که نتیجه ارزش یابی ها می تواند مبنایی رای تعیین سرنوشت شغلی اساتید قرار گیرد. - از نظر دانشجویان در دانشگاهها، گروهها و دوره ها میانگین رتبه ها برای ملاک های ارزش یابی اساتید متفاوت بوده است، اما ترتیب اولویت بندی این ملاک ها یکسان بوده است و اولویت یک تا چهار به ترتیب به ملاک های تسلط و توان علمی، روش تدریس، ویژگی های فردی و اجتماعی استاد، اخلاق و انضباط آموزشی تخصیص یافته است.

ملاک های ارزش یابی, دانشجویان, عملکرد اساتید, دانشگاههای تهران