ایراندخت فیاض - استادیار دانشگاه علامه طباطبائی

انقلاب اسلامی ایران برای محقق کردن آرمان های خود و دست یابی به قله های پیشرفت و تعالی و آماده کردن بسترهای تشکیل امت واحده جهانی و تمدن عظیم اسلامی نیازمند تدابیری راهبردی و نیز ساز و کارهای هماهنگ و متناسب با تحولات دنیای امروز از سویی و آرمان ها و اهداف خود از سویی دیگر است. مهمترین تحولات دنیای امروز در عرصه ی علم و فناوری در حال رخ دادن است. بدیهی است برای عملی شدن امر توسعه و پیشرفت علمی کشور به عنوان پیش زمینه و بستر سایر حوزه های پیشرفت کشور،برنامه ریزی راهبردی و ایجاد ظرفیت های علمی توانمند ضرورتی انکارناپذیر خواهدبود. امروزه هر توانمندی بر ستون دانایی قرار دارد و توسعه و پیشرفت علمی با ایجاد ثروت، اقتدار ملی و بین المللی و استقلال و عدم وابستگی کشور را به همراه خواهد آورد. اما برای رسیدن به این مقصد به برنامه ریزی و الگویی مناسب نیاز است . مرجعیت علمی ایران ترسیم و تبیین واقعیتی است که بر پایه ی برنامه های راهبردی و با مسلط کردن « گفتمان علم گرایی و علم محوری »بر کشور از طریق فرایندهای تحولی در حوزه های مختلف علم و دانش در آینده ای نه چندان دور برای این مرز وبوم رقم خواهد خورد. از این رو مطالعه و پژوهش در این خصوص و واکاوی این موضوع که خود باعث تسهیل و تسریع در فرایند رسیدن به این آرمان ملی خواهد شد ضرورتی مضاعف می نماید. اما سؤالی که در این جا مطرح می شود این است که در این فرایند، نظام آموزشی کشور چه نقش و جایگاهی خواهد داشت ؟ نهضت تولید علم تا دست یابی به جایگاه مرجعیت علمی کشور دارای فرایندی است که بخش اعظم آن در بستر نظام آموزشی کشور در جریان خواهد بود. لذا در این تحقیق که از نوع بنیادی است سعی بر آن است تا با استفاده از روش اکتشافی و نگاهی راهبردی با بهره گیری از منویات مقام معظم رهبری به تشریح ماهیت، چیستی و چرایی مرجعیت علمی کشور پرداخته شود و بر این اساس با طراحی و تدوین مدلی مفهومی از فرایند مرجعیت علمی کشور، نقش و جایگاه نظام آموزشی کشور به عنوان یکی از کلیدی ترین عناصر در دست یابی به این جایگاه و نیز راهبردهای لازم برای محقق کردن هر چه بهتر چنین نقش و جایگاهی را مشخص نمود.

نظام آموزشی، علم، مرجعیت