ارزیابی تغییرات امواج مغزی بیماران افسرده ی تحت درمان تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای با استفاده از پتانسیل های وابسته به رخداد مغزی
عنوان مقاله: ارزیابی تغییرات امواج مغزی بیماران افسرده ی تحت درمان تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای با استفاده از پتانسیل های وابسته به رخداد مغزی
شناسه ملی مقاله: JR_ICSS-20-1_008
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_ICSS-20-1_008
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
یگانه شهسوار - Department of Biomedical Engineering, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran
علی طلائی - Medical and Behavioral Sciences Research Center, University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
مجید قشونی - Department of Biomedical Engineering, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran
خلاصه مقاله:
یگانه شهسوار - Department of Biomedical Engineering, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran
علی طلائی - Medical and Behavioral Sciences Research Center, University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
مجید قشونی - Department of Biomedical Engineering, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran
مقدمه: افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات اعصاب و روان در میان جوامع بشری است. امروزه، تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای(tDCS) به عنوان یک روش جدید در درمان افسردگی شدید شناخته شده است. مطالعات زیادی ارتباط بین تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای و افسردگی را بررسی کرده اند، اما تحقیق در زمینه ی تاثیر این روش درمانی بر فعالیت عصبی محدود است.هدف اصلی این تحقیق، ارائه ی شاخصی مناسب برای ارزیابی تغییرات ناشی از تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای در فعالیت مغزی بیماران افسرده ، با استفاده از مولفه های پتانسیل های وابسته به رخداد مغزی (ERP) است. روش: در این مطالعه، هفت بیمار افسرده ی شدید (چهار مرد و سه زن) با میانگین سنی ۳۴/۸۵ و انحراف استاندارد ۴/۲۵ سال شرکت کردند. ابتدا از شرکت کنندگان خواسته شد تا پرسشنامه ی افسردگی بک و اضطراب هامیلتون را تکمیل کنند. پس از آن، به مدت پنج دقیقه سیگنال مغزی پایه ی هر فرد درحالت چشم بسته و چشم باز در سه کانال Fz،Czو Pz ثبت شد. سپس همزمان با ثبت سیگنال مغزی، از آزمودنی ها خواسته شد در آزمون استروپ شرکت کنند. این آزمون با۳۶۰ تحریک (۱۲۰ تحریک متجانس، ۱۲۰ تحریک نامتجانس و ۱۲۰ تحریک خنثا) ، در مجموع ۱۲ دقیقه طول میکشد. پس از ثبت امواج مغزی،، قشر پشتی جانبی پیش پیشانی (DLPF) نیمکرهی چپ بیماران ، با استفاده از تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای شش روز متوالی ، روزی ۲۰ دقیقه، با جریان یک میلی آمپر تحریک شد .در پایان دوره ی درمانی، مشابه جلسه ی اول ، امواج مغزی بیماران ثبت شد. یافته ها: برای تحلیل داده ها، پس از حذف نویز و آرتیفکت، با روش میانگین گیری سنکرون ، مولفه های پتانسیل های وابسته به رخداد مغزی و سپس ، پنج ویژگی متناسب با ضرایب ویولت هر باند فرکانسی این مولفه ها، در هر نوع تحریک استخراج شد. برای انتخاب ویژگی بهینه، بین درصد تغییرات ویژگی ها بعد از اعمال تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای و قبل از آن با درصد تغییرات حاصل از آزمون استروپ افراد( پیش و پس از دوره ی تحریک) همبستگی گرفته شد. بر اساس نتایج ، بعد از تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای، زمان نهفته گی مولفه یN۴۰۰ به طور معناداری کاهش یافت. همچنین بین بهبود صحت پاسخگویی به تحریکات متجانس و نامتجانس و افزایش ضرایب ویولت باند آلفا، همبستگی معناداری به این شرح مشاهده شد: ۰/۹۰۶۰r= ، ۰/۰۱۲۸p= ، ۹۵/r=۰ ، ۰۰۳۷=۰/P در کانال Pz. نتیجه گیری: طیف توان باند آلفا در ناحیه ی پریتال میتواند با میزان بهبود افسردگی ناشی از اعمال تحریک مستقیم جریان درون جمجمه ای ارتباط معناداری داشته باشد.
کلمات کلیدی: Depression, Transcranial Direct Current Stimulation, Stroop Test, event related potentials, dorsolateral prefrontal cortex, افسردگی, تحریک فراجمجمه ای مغز به صورت جریان مستقیم, آزمون استروپ, مولفه های پتانسیل های وابسته به رخداد مغزی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1344061/