عبدالرضا واعظی هیر - بخش علوم زمین دانشگاه شیراز، شیراز، چهارراه ادبیات، دانشکده علوم، سا
محمد زارع - بخش علوم زمین دانشگاه شیراز، شیراز، چهارراه ادبیات، دانشکده علوم، سا
عزت اله رئیسی - بخش علوم زمین دانشگاه شیراز، شیراز، چهارراه ادبیات، دانشکده علوم، سا

برای ارزیابی تاثیر پالایش طبیعی و عملیات پاکسازی بر انتقال BTEX ها در آبخوان پالایشگاه شیراز، تعدادی سناریو پاکسازی تعیین گردید. این سناریو ها در دو گروه اصلی تعریف شدند: با فرض نشت مداوم از منبع و با فرض توقف نشت. همچنین دو استراتژی پاکسازی تعیین شد: 1) کاهش غلظت BTEX در تمامی محدوده آبخوان آلوده به زیر حد مجاز آلودگی (MCL) و 2) پاکسازی منطقه تا حدی که از رسیدن آلودگی به چاههای بهره برداری جلوگیری کند. نتایج نشان داد که تحت شرایطی که فقط پالایش طبیعی در آبخوان صورت گیرد (بدون انجام عملیات پاکسازی) زمان لازم برای پاکسازی بنزن در حدود 60 سال بوده و برای سه ترکیب دیگر بسیار طولانی تر می باشد. پمپاژ بخشی از توده LNAPL و حذف بخشی ازBTEX موجود در آن از طریق روشهایی مانند دمیدن هوا و استخراج بخارات حاصل، می تواند این زمان را تا 30 سال برای بنزن کاهش دهد. یک برنامه دو مرحله ای بایستی برای عملیات پاکسازی در آبخوان مورد مطالعه انجام گیرد. در مرحله اول با تزریق اکسیژن، نیترات و سولفات، عملیات پاکسازی در کل محدوده ابر آلودگی BTEX انجام گیرد ولی در مرحله دوم، پس از پاکسازی بنزن، محدوده عملیات پاکسازی کاهش یافته و فقط به منطقه ابرهای آلودگی تولوئن، اتیل بنزن و زایلن محدود گردد. در استراتژی دوم تزریق هوا برای جلوگیری از رسیدن ابرآلودگی BTEX به چاههای بهره برداری کافی بوده و تزریق اکسیژن خالص یا محلول پروکسید هیدروژن علاوه بر افزایش هزینه انجام عملیات، تاثیری در افزایش نرخ تجزیه زیستی نخواهد داشت.

وBTEX پالایش زیستی، پالایشگاه شیراز