محمد پورابراهیمی - Department of Nursing, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
علیرضا معماری - Department of Nursing, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
مریم بامداد - Islamic Azad University
سید آرمان حسینی - Islamic Azad University
لادن فتاح مقدم - Department of Nursing, Faculty of Nursing and Midwifery, Tehran Medical Sciences, Islamic Azad University, Tehran, Iran

زمینه و هدف : پرستاران به عنوان بزرگترین گروه حرفهای در سیستم مراقبت بهداشتی و درمانی، در محیط کار با عوامل تنش زای متعددی مواجه میشوند که میتواند کیفیت زندگی کاری و سلامت عمومی آنها را به مخاطره بیاندازد. یکی از بزرگترین چالشها برای بیمارستانها توسعه کیفیت زندگی کاری پرستاران است. کیفیت زندگی کاری پرستاران برای کیفیت مراقبتها وجذب و ابقاء پرستاران امری ضروری است. ارتباط بین کیفیت زندگی کاری و میزان فعالیت پرستاران در کارشان یک فاکتور کلیدی در دستیابی به سطح بالاتر مراقبتهای ارائه شده است. از آنجا که پرستاران جزء بسیار مهم سیستم مراقبت درمانی کشور محسوب میشوند وهمچنین در این بین، پرستاران شاغل در بخشهای روانپزشکی به طور خاص به دلیل شرایط خاص ناشی از محیط کار و بیماران ممکن است بیشترین استرس را تحمل نمایند لذا این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی کاری با شاخص سلامت عمومی پرستاران مرکز روانپزشکی رازی تهران انجام گرفت. روش کار:  در مطالعه مقطعی حاضر، جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل در مرکز روانپزشکی رازی تهران در سال ۱۳۹۵بودند. تعداد ۳۳۹ پرستار با توجه به معیار ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ویژگیهای فردی، "پرسشنامه سلامت عمومی ۲۸ سوالی "(GHQ-۲۸: General Health Questionnaire-۲۸)، و "پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون (QWL: Quality of Work Life)" بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای تحلیلی تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون تحت نرم افزار SPSS-۱۸ تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: در تجزیه و تحلیل یافته ها مشخص شد که جنسیت، نوع استخدام، سن، وضعیت تاهل، شیفت کاری، ورزش کردن و مصرف سیگار بر سلامت عمومی و شاخص های آن تاثیر معناداری ندارد و تنها اشتغال در  شغل دوم رابطه منفی با سلامت جسمانی فرد داردp=۰.۰۳۲)) .همچنین نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت بین سلامت عمومی و کیفیت زندگی کاری بود ( p-value=۰.۰۰۴). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر  نشان می دهد بین سلامت عمومی پرستاران بخشهای روان با کیفیت زندگی کاری رابطه ی معناداری وجود دارد. میزان قابل ملاحظه ای از پرستاران از سلامت روانی مناسبی برخوردار نبودند، ضروری است مدیران و سیاست گذاران بهداشتی، برنامه های مدون جهت پایش مداوم سلامت عمومی و کیفیت زندگی کاری پرستاران را طراحی و راهکارهای مناسب جهت ارتقای آنها را اتخاذ نمایند.

general health, quality of work life, nurses, سلامت عمومی, کیفیت زندگی کاری, پرستاران