سعید رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی.
نادر حاجلو - دکتری تخصصی روان شناسی، استاد گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه محقق اردبیلی
سجاد بشرپور - دکتری تخصصی روان شناسی، دانشیار گروه روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی.

چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ذهن آگاهی و امید به زندگی در پیش بینی ابعاد چشم انداز زمان در دانشجویان بود. روش: روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی بود که از بین آنها ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به چشم انداز زمان زیمباردو، امیدواری اشنایدر و ذهن آگاهی براون و ریان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های رگرسیون چندگانه و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: امید به زندگی بخشی از واریانس چشم انداز زمانی حال لذت گرا و گذشته منفی و ذهن آگاهی بخشی از واریانس گذشته منفی و حال معتقد به سرنوشت را به طور معنادار تبیین کردند. ذهن آگاهی و امید به زندگی نیز بخشی از واریانس چشم انداز زمانی آینده را به طور معنادار تبیین کردند. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که ذهن آگاهی و امید به زندگیمی توانند چشم انداز زمانی دانشجویان را پیش بینی کنند. بنابر این، آموزش چشم انداز زمان در بین دانشجویان در زمینه های مختلف امری ضروری به نظر می رسد.

واژگان کلیدی: امید به زندگی, ذهن آگاهی, ابعاد چشم انداز زمان, دانشجویان