کتایون رضایی پرتو - دانشجوی دکترا، گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
حسین رحیم پور بناب - استاد، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی کدخدایی - استادیار، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مهران آرین - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
الهام حاجی کاظمی - دکترا، شرکت نفت فلات قاره، تهران، ایران

سازند داریان به سن آپتین- آلبین یکی از واحدهای مخزنی مهم در جنوب باختر ایران و هم ارز سازند شعیباست. با توجه به این که اولین گام در ارزیابی دقیق سنگ های مخزنی بررسی ریزرخساره ها، محیط رسوبی و فرایندهای دیاژنزی آنهاست، در این پژوهش مخزن داریان در چاه های A، B، C، D و E  میدان نفتی سلمان مطالعه شده است. بر پایه مطالعات سنگ نگاری نام گذاری سنگ های کربناتی به روش دانهام و نام گذاری رخساره ها بر پایه تقسیم بندی فلوگل انجام گرفته است که ۷ ریز رخساره اصلی شامل مادستون، مادستون تا وکستون فسیل دار، وکستون تا پکستون اربیتولین دار، پکستون تا گرینستون بایوکلستی، وکستون تا پکستون اکینودرم دار، وکستون تا پکستون پلانکتونی و مادستون تا وکستون پلانکتونی اکینودرم دار شناسایی شد که متعلق به زیرمحیط های رسوبی دریای باز، شول و لاگون هستند. بررسی تغییرات عمودی و جانبی رخساره ها و مقایسه آنها با محیط های رسوبی امروزی و دیرین نشان می دهد که سازند داریان در این ناحیه در یک محیط رمپ کربناته گل‎پشتیبان بادپناه نهشته شده است. با توجه به فرایندهای دیاژنزی متعدد دیده شده در این سازند و تاثیر مستقیم آنها روی کیفیت مخزنی در پایان نتیجه گیری می شود که میکریتی شدن، سیمانی شدن، فشردگی (مکانیکی)، نوشکلی و پیریتی شدن سبب بسته شدن خلل و فرج و گلوگاه های موجود در مخزن می شوند و تخلخل و تراوایی را کاهش می دهند؛ در حالی که فشردگی (شیمیایی)، دولومیتی شدن و شکستگی سبب ایجاد فضاهای خالی و برقراری ارتباط میان آنها می شوند، تخلخل و تراوایی را افزایش می دهند و سبب بالا رفتن کیفیت مخزنی می شوند.

سازند داریان, شعیبا, ریزرخساره, میدان سلمان, رمپ کربناته