اسماعیل جهان بین
محمدجلال حیدری

سازمان همکاری اسلامی، تنها سازمان دولتی بین المللی است که تمام کشورهای اسلامی به آن پیوسته اند. این سازمان، از کشورهای ناهماهنگ، با تجربه تاریخی، سیاسی و فرهنگی نسبتا متفاوت تشکیل یافته که دین مشترک یعنی اسلام، تنها عامل پیوند دهنده میان آن هاست. این سازمان در واکنش به حریق مسجدالاقصی در سال ۱۹۶۹/۱۳۴۸ و با هدف جهت دهی به تلاش های کشورهای اسلامی در موضوعات بین المللی به ویژه مساله فلسطین ایجاد گردید، ولی هم چنان در دست یابی به اهداف خود ناتوان باقی مانده است؛ مساله ای که کم تر به آن در ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و غیره پرداخته اند، حال چرا با گذشت بیش از چهار دهه از زمان تاسیس، سازمان نتوانسته به اهداف و آرمان های خود دست یابد؟(سوال) در بررسی های اولیه، ناتوانی سازمان را به دلایل متعدد خارجی اما اغلب بیرونی می توان نسبت داد. (فرضیه) این مقاله می کوشد تا در جهت نمایان ساختن تصویری روشن از دلایل ناکامی سازمان همکاری اسلامی، راه های نیل به مقاصد سازمان را نیز به صورت ضمنی بیان نماید. (هدف) دست یابی به این هدف در گرو بهره گیری از شیوه توصیفی-تحلیلی است. (روش) این نوشتار، دلیل اصلی ناکامی سازمان همکاری اسلامی را حل نکردن مساله ای می داند که عمدتا برای آن (فلسطین) تاسیس شده است. (یافته)

سازمان همکاری اسلامی, فلسطین, کشورهای اسلامی, اسرائیل و ایران