امیرحسین یوسفی - عضو هیئت علمی و مربی دانشگاه فنی و حرفه ای مازندران، گروه معماری، بابل، ایران

مدلسازی اطلاعات ساختمان BIM به پارادایم جدیدی برای تبادل اطلاعات پروژه بین طراحان، تامین کنندگان، پیمانکاران و مالکان تبدیل شده است. به طور همزمان، تلاشها برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی و کاهش اثرات نامطلوب زیست محیطی در سراسر جهان تقویت شده است. گواهینامه های ارزیابی پایداری مانند BREEAM و LEED به بخش مهمی از پروژه های زیرساختی و ساختمانی تبدیل شده اند. ارزیابی چرخه حیات LCA روشی است که برای تعیین کمیت اثرات زیست محیطی ایجاد شده است و بنابراین به طور فزاینده ای برای ارزیابی عملکرد زیست محیطی ساختمانها استفاده میشود. با اتصال LCA ها با ابزارهای طراحی دیجیتال، مانند BIM در سطوح بالاتر و اجرای دستورالعملهای آن در رابطه با انتشار (به ویژه گازهای گلخانه ای) ما درک بیشتری از نحوه بهینه سازی طراحی برای ارائه راهحلهای پایدارتر ایجاد میکنیم. جمع آوری تمام اطلاعات در یک مدل کارآمد و کاربردی است. ذینفعان پروژه همیشه داده های کمی و کیفی به روز شده در مورد تاثیر تغییرات طراحی، نهتنها در مورد کیلوگرم آرماتور و متر مکعب بتن، بلکه همچنین هزینه انتشار گازهای گلخانه ای مانند CO۲ و سایر عوامل تاثیر محیطی خواهند داشت. به این ترتیب میتوان از افتادن در دام تمرکز بر روی حداقل نگه داشتن CO۲ در هر تن جلوگیری کرد، بلکه بر روی تاثیر انباشت کل پروژه تمرکز کرد. ادغام BIM و LCA داده های قابل بررسی و مقادیر دقیق را نه تنها برای کار حفاری و ساخت، بلکه برای تهیه مواد، برنامه ریزی و استفاده از تجهیزات نیز تضمین میکند. همچنین به بهینه سازی استفاده از منابع و کاهش ضایعات کمک میکند و در نهایت میتواند به بهینه سازی عملیات و نگهداری پایدار ساختمان از طریق مدلهای دقیق کمک کند.

ادغام BIM وLCA ، انتشار گازهای گلخانه ای، چرخه عمر ساختمان، طراحی پایدار.