محسن کشاورزی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، ایران

مسئولیت دولت ها در قبال مردم جامعه و جبران خسارتهایی که به دلیل شیوع بیماری های واگیردار بر آنها تحمیل شده انکار ناپذیر است. با توجه به شیوع ویروسی از خانواده کرونا به نام کووید ۱۹ ، که منجر به ابتلای میلیون ها نفر و مرگ هزاران تن در جهان گردیده، موضوع امکان یا عدم امکان مسوولیت مدنی دولت در قبال بیماری های واگیر به عنوان یک پرسش جهانی مطرح شده است. این بحث از جمله ناشی از توانایی ها و اختیاراتی می باشد که در انحصار دولت می باشد. اعتقاد بر این است که دولت متعارف می تواند با توسط به اقتدار و اختیاراتی که دارد تا حدود زیادی از شیوع بیماری های واگیر پیشگیری کند و در صورت سهل انگاری در انجام وظایف و تکالیف خود باید مسوول جبران خسارات وارده به زیان دیدگان باشد. مستندات قانونی متعدد و در عین حال مبهمی برای اثبات اصل تکلیف دولت در قبال بیماری های واگیردار در قوانین و مقررات داخلی و بین المللی وجود دارد که با تکیه بر آنها و مبانی حقوقی و گاه فلسفی، باید بررسی شود. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی بوده و شیوه جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای است.

داوطلب، کرونا، حقوق عمومی، مسئولیت مدنی