مجید راز - Biomaterials Group, Faculty of Biomedical Engineering, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran
فتح الله مضطرزاده - Biomaterials Group, Faculty of Biomedical Engineering, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran
محمد علی شکرگزار - National Cell Bank of Iran, Pasteur Institute of Iran, Tehran, Iran
مازیار عاشوری - Biomaterials Group, Faculty of Biomedical Engineering, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran
محمدرضا تحریری - Biomaterials Group, Faculty of Biomedical Engineering, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran

در این تحقیق یک داربست نانوکامپوزیتی زیست تقلیدی از کیتوسان و ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت تهیه شد و با روش های تحلیل مرسوم ارزیابی شد. به این منظور، نانوکامپوزیت هیدروژل/آپاتیت برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان به روش زیست تقلیدی به کمک تکنیک خشکایش انجمادی ساخته شد. آپاتیت داخل هیدروژل ژلاتینی در طی فرایند نفوذ دوگانه در شرایط مشابه بدن از نظر دما و pH رسوب کرد. درصد اولیه کیتوسان (۲۰، ۳۰ و ۴۰) به عنوان متغیر در نظر گرفته شد. نمونه ها برای افزایش خواص مکانیکی و عدم حلالیت در آب، در محلول گلوتار آلدهید غوطه ور شدند. نفوذ کلسیم و فسفات از لبه های جانبی هیدروژل به مرکز آن، سبب تشکیل رسوب سفیدرنگ داخل آن شد. بررسی رسوب تشکیل شده در میان هیدروژل، نشان دهنده ی تشکیل هیدروکسی آپاتیت کربناته و دی کلسیم دی هیدرات (براشیت) بود. همچنین، خواص مکانیکی کامپوزیت در محدوده ی استخوان اسفنجی قرار داشت. با افزایش درصد کیتوسان، میزان جذب آب از ۳۷۹% به ۶۶۱% افزایش یافت. تحلیل فازی، بررسی ریزساختار و تعیین گروه های عاملی توسط XRD، SEM و FTIR انجام شد. در پایان، با توجه به نتایج حاصله، می توان نتیجه گرفت که نمونه ی ۸۰/۲۰ خواص مناسب تری برای ساخت داربست استخوانی نسبت به دو نمونه دیگر را داراست.

Nanocomposite, Biomimetic, Scaffold, Bone, Gelatin- chitosan, Apatite, نانوکامپوزیت, زیست تقلیدی, داربست, استخوان, ژلاتین- کیتوسان, ‍‍‍ آپاتیت