احمد اسکروچی - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مدیریت،دانشکده مدیریت و مهندسی پیشرفت،دانشگاه علم و صنعت ایران
مهدی رنجبر - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مدیریت،دانشکده مدیریت و مهندسی پیشرفت،دانشگاه علم و صنعت ایران
فریماه السادات فرهانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مدیریت،دانشکده مدیریت و مهندسی پیشرفت،دانشگاه علم و صنعت ایران
بابک شکوهی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مدیریت،دانشکده مدیریت و مهندسی پیشرفت،دانشگاه علم و صنعت ایران

در دنیای امروزی نوآوری به منزله عامل کلیدی و مهم در راستای ارزیابی عملکرد کلی سازمان محسوب میشود و دارای اهمیت روزافزون و قابل توجهی است. سازمانها سالانه هزینه های زیادی را در راستای نوآوری و فعالیت های نوآورانه هزینه میکنند. اما همه سازمانها به مقوله نوآوری نگاهی جدی ندارد و در سنجش نوآوری و عملکرد نوآوری دچار سردرگمی میشوند، در نتیجه با وجود صرف هزینه های بسیار زیاد در این زمینه، به نتیجه مطلوب و دلخواه و کسب سهم بازار و مزیت رقابتی دست نمی یابند. شرکت ها و سازمانهای اندکی فعالیت ها و اقدامات نوآوری را هدفمند پیش می برند و از مدل ها و شاخص های موجود در ادبیات مدیریت و نوآوری بهره میگیرند. عدم شناسایی و بکارگیری شاخص های مهم و تاثیرگذار در جهت عملکرد نوآوری سازمان به عنوان مانعی برای پیش رفتن به سوی رویکرد پایدار در عوامل پیشران و کسب نتایج مطلوب نوآوری خواهد شد. لذا در این پژوهش به مرور و ارائه مدل های ارزیابی عملکرد نوآوری در سازمان ها پرداخته شده است که این مدل ها متشکل از شاخص ها و معیارهای کلیدی برای سنجش عملکرد نوآوری می باشند.

نوآوری، عملکرد نوآوری، شاخص ارزیابی عملکرد نوآوری