مرتضی کیانی عزت - گروه مدیرت فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

افزایش جمعیت و به طبع آن تغییر سبک زندگی از خانه های ویلایی قدیمی به آپارتمان نشینی موجب شده تا بخشی از زندگی که جاری در حیاط های سرسبز قدیمی بوده عملا حذف شود. حیاط هایی که در سطح اشغال کوچکی از بناها ساخته می شوند با وجود فضایی که رمپ های پارکینگ ها و ورودی ها اشغال می کنند، درکنار ترافیک و آلودگی صوتی و با وجود دید از ساختمان های چندین طبقه مجاور، دیگر حس آرامش قدیم را نداشته و عملا زندگی در آنهاجریانی ندارد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر رویکرد پایدار سازی توسعه بام سبز در کلانشهرها نیازمند فرهنگ سازی با روش توصیفی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد با توجه به اهمیت انرژی در ساختمان های بام سبز یکی از مهم ترین راهکارها در جهت دستیابی به معماری پایدار محیطی که سعی در همراهی با طبیعت به جای غلبه بر طبیعت و استفاده از انرژی تجدید پذیر به جای سوخت های فسیلی داشدن فضای سکونت از زمین و استقرار در ارتفاع، مشکلکمبود زمین در شهرهای بزرگ را حل می کند، اما انسان را از طبیعت دور می کند. بام سبز در بلندمرتبه ها به عنوان محیطی که امکان حضور ساکنان آپارتمان را در کنار یکدیگر فراهم می کند، می تواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آنها شود. استفاده از فضاهای سبز در پشت بام ها به طور مستقیم شاخص های کیفی بلندمرتبه ها را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند با کیفیت قابل قبول ادراک افراد از محیط را تغییر و نیز بر رفتار ساکنین تاثیر مثبت بگذارد. بام سبز یکی از عناصر اکولوژیکی معماری جدید می باشد، که چنانچه در مقیاس کلان به کار گرفته شود تبعات مثبت زیادی در پیش برد توسعه پایدار خواهد داشت. جداشدن فضای سکونت از زمین و استقرار در ارتفاع، مشکل کمبود زمین در شهرهای بزرگ را حل می کند، اما انسان را از طبیعت دور می کند.

پایدار سازی، کلانشهرها، بام سبز، فرهنگ سازی