نقش برخی تفاوت های فردی در درک استعاری زمان در زبان فارسی: رویکردی شناختی
عنوان مقاله: نقش برخی تفاوت های فردی در درک استعاری زمان در زبان فارسی: رویکردی شناختی
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-14-43_009
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-14-43_009
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
امیرعلی خوشخونژاد - دانشجوی دکتری زبان شناسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، سیتان و بلوچستان، ایران
عباسعلی آهنگر - دانشیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
پاکزاد یوسفیان - استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
مهرداد مظاهری - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
خلاصه مقاله:
امیرعلی خوشخونژاد - دانشجوی دکتری زبان شناسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، سیتان و بلوچستان، ایران
عباسعلی آهنگر - دانشیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
پاکزاد یوسفیان - استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
مهرداد مظاهری - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
یکی از اساسی ترین و مبهم ترین تجربه های بشری که بخشی از پیچیدگی و غنای زبان را شکل میدهد، مقوله «زمان» است. زمان به تنهایی قابل درک و تجربه نیست. از این رو، در قالب مقوله «فضا» درک و تجربه میشود. به طور کلی، دو رویکرد مختلف نسبت به عبارتهای زمانی اشارهای نمایان است: یکی استعاره ناظرمتحرک و دیگری استعاره زمان متحرک. از دیدگاه ناظرمتحرک، زمان ثابت درک میشود و ناظر خودش به سمت زمان حرکت میکند. ولی در دیدگاه زمان متحرک، زمان به عنوان چیزی در حال حرکت درک میشود و ناظر نسبت به آن ثابت است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش برخی تفاوتهای فردی در درک استعاری زمان در زبان فارسی است. این تفاوتها شامل تفاوت در شیوه زندگی (دانشجویان در مقابل کارمندان دانشگاه)، اهمال کاری، وظیفه شناسی و برونگرایی است. به این منظور، به پیروی از دافی و فیست (Duffy & Feist, ۲۰۱۴) و بر اساس پرسش مبهم جلسه چهارشنبه بعد مکگلون و هاردینگ (McGlone & Harding, ۱۹۹۸) سه آزمایش طراحی شد. یافته های به دست آمده از این سه آزمایش با آزمونهای آماری همخوانی خیدو و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین متغییرهای پژوهش به شرح زیر ارتباط وجود دارد: (۱) شیوه زندگی (دانشجویی در مقابل کارمندی)، بر درک استعاری عبارت زمانی مبهم جلسه چهارشنبه بعد تاثیر معناداری دارد، (۲) افزون بر این، اهمال کاری و وظیفه شناسی دانشجویان فارسی زبان بر درک درک استعاری عبارت زمانی مبهم جلسه چهارشنبه بعد تاثیر معناداری دارد، و (۳) همچنین، برونگرایی دانشجویان فارسی زبان بر درک درک استعاری عبارت زمانی مبهم جلسه چهارشنبه بعد تاثیر معناداری دارد.
کلمات کلیدی: زمان, استعاره, تفاوتهای فردی, ناظرمتحرک, زمان متحرک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1459803/