علی قنبری نسب - استادیار دانشگاه صنعتی مالک اشتر
سعید فرهنگی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه صنعتی مالک اشتر

حاشیه نشینی و حاشیه نشینان معضلی است که اکثر جوامع در حال توسعه دست به گریبان آن است. ایران نیز که در مرحله گذار به توسعهیافتگی قرار دارد و در این فرایند دجار تغییرات اساسی و ساختاری در ابعاد اقتصادی. فرهنگی و اجتماعی می گردد؛ به نحوی که در اثر این تغییرات مسائلاجتماعی متعددی زایده می شود که پدیده «حاشیه نشینی» به عنوان یکی از پیامدهای اولیه و مهم شهرهای در حال رشد را می توان یکی از مهمترین وموثرترین مساله اجتماعی دانست؛ مسئله ای که به دنبال خود مسائل اجتماعی دیگری را به وجود می آورد.مناطق حاشیه شهرها دارای ویژگی هایی هستندکه وقوع آسیب های اجتماعی را تسهیل می کند. فقر فرهنگی و اقتصادی. و دیدن زندگی شهرنشینان از سوی دیگر باعث ایجاد احساس نارضایتی عمیقدراین قشر از جامعه خواهد شد که توانایی این را دارد به مثابه بشکه ی باروتی برای ایجاد آشوب های اجتماعی عمل کند. درهمین راستا باید گفت بینآسیب های اجتماعی. معضلات امنیتی و ویژگی های مناطق حاشیه ای رابطه دو سویه و متقابل وجود دارد که تشدید یکی باعث تشدید دیگری خواهد شد.در نتیجه برای کاهش حاشیه نشینی توجه به توسعه متوازن منطقه و عدم تمرکز گرایی در خدمات. امری اساسی خواهد بود که زمینه ساز مدیریت مهاجرتبی رویه و غیر اصولی به شهر هارا فراهم خواهد آورد.

حاشیه نشینی، امنیت، تهدیدات هیبریدی، مدیریت شهری