فریبا دانشور - ۱. دانشجوی دکتری، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
داریوش کاظمی - ۲. گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
مریم شایگان - ۲. گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران

زمینه: کی­خسرو یکی از شاهان برجسته در شاهنامه است که در پس از رسیدن به قدرت، اقدامات مطلوبی برای رشد و تعالی جامعه ایرانی انجام داده است. یکی از چالش­های او در کشورداری، تعارضات مرزی از سوی تورانیان بوده که مشکلات عدیده­ای را به همراه داشته است. با این حال، کی­خسرو در برخورد با دشمنان اصلی ایرانیان، همواره از منش­های اخلاقی و انسان­دوستانه برکنار نبوده و مردم غیرنظامی و اسیران جنگی را مورد نظر قرار داده و حقوق آنان را حتی در میانه جنگ در نظر گرفته است. در پژوهش حاضر، با استناد به منابع کتابخانه­ای و روش توصیفی- تحلیلی، سویه­های اخلاقی این شخصیت در نبرد با تورانیان، بازنمایی و کاویده شده است. نتیجه ­گیری: کی­خسرو در برخورد با تورانیان، همواره حقوق غیرنظامیان و اسیران جنگی، کشاورزان و پیشه­وران را رعایت کرده است و سربازان او از غارت، انهدام و تجاوز (مصداق­های ناهنجاری­های اخلاقی) پرهیز کرده­اند. او در کمال سکون و به دور از خون­ریزی­های معمول، از گناه نظامیان تورانی که تسلیم شده­اند، درمی­گذرد و مانع کشتار آنان می­شود. همچنین، نمود اصلی رویکرد اخلاقی کی­خسرو، در مجازات طوس از جانب وی به دلیل تخطی از فرمان­های شاه مبنی بر رعایت حال مردم مغلوب نمودار شده است.

Shahnameh of Ferdowsi, Kaykhosrow, ethics, war, Turanians, شاهنامه فردوسی, کی خسرو, اخلاق, جنگ, تورانیان.