سهیلا کلانتری - دانشجوی کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
سید محمد مرندی - استاد گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
وازگن میناسیان - دانشیار گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
حمزه اکبری بوکانی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی تهران، ایران

اهداف: این پژوهش با هدف تدوین نرم­های عوامل آمادگی جسمانی برای زنان سنین ۱۸-۶۰ ساله شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی بود. تعداد ۳۷۲ نفر از زنان با میانگین سن ۶۴/۱۲ ± ۴۸/۳۹ سال، قد ۶۶/۶ ± ۱۴/۱۵۹ سانتی­متر، شاخص توده بدن ۲۷/۴ ± ۷۱/۲۶ کیلوگرم/ مترمربع، و وزن ۱۹/۱۰ ± ۴۴/۶۷ کیلوگرم، نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند که به شکل تصادفی در طبقات سنی مختلف تقسیم شدند. از آزمون­های دویدن/ راه رفتن راکپورت برای اندازه­گیری استقامت قلبی-عروقی، شنای روی زمین تعدیل شده برای سنجش استقامت عضلات کمربند شانه­ای، آزمون دراز و نشست برای سنجش استقامت عضلات ناحیه شکم، نیروسنج دستی برای سنجش قدرت عضلات مچ دستی، آزمون بشین ­و ­برس برای تعیین انعطاف ناحیه کمری و عضلات همسترینگ، چین پوستی سه ناحیه­ای و معادله جکسون و پولاک برای تخمین درصد چربی بدن استفاده شد. از آمار توصیفی، معادله Z و محاسبه نقاط درصدی، به تفکیک آزمون­های مختلف آمادگی جسمانی نرم­ تهیه شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که میانگین استقامت قلبی-عروقی آزمودنی­ها (۴۲/۹ ± ۳۴/۳۸ میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه)، درصد چربی (۷۸/۶ ± ۳۰/۳۰)، قدرت مچ دست راست (۷۴/۶ ± ۲۷/۲۱ کیلوگرم)، قدرت مچ دست چپ(۹۸/۵ ± ۱۰/۲۰)، استقامت عضلانی ناحیه شکم (تعداد ۴۸/۱۳± ۷۴/۱۳ دراز­ و­ نشست)، انعطاف بدنی (۶۶/۷ ± ۴۵/۳۰ سانتی­متر)، استقامت عضلانی ناحیه کمربند شانه­ای (تعداد ۷۵/۷ ± ۸۷/۶ شنای سوئدی اصلاح شده) بود. نتیجه گیری: در مقایسه میانگین و نرم های افراد هم سال کشورهای دیگر در متغیرهای استقامت قلبی-عروقی، استقامت ناحیه شکمی، درصد چربی بدن، شنای سوئدی و انعطاف بدنی، آزمودنی ها در وضعیت مطلوب بودند و در متغیر قدرت مچ دستی و WHR در وضعیت ضعیف قرار داشتند. به طورکلی، وضعیت آمادگی جسمانی و میزان فعالیت ورزشی منظم آزمودنی­ها در حد بهینه نبود.

نورم, آمادگی جسمانی, زنان, اصفهان