مهناز ربانی ها - IFSRI
خسرو آیین جمشید - -
نصیر نیامیمندی - -

کلروفیل-a نمایانگر میزان تراکم فیتوپلانکتون به عنوان تولید اولیه می باشد که تغییرات آن گویای وضعیت اکوسیستم است. تحقیق حاضر در راستای پایش و بررسی تغییرات این پارامتر به منظور شناخت بهتر از وضعیت اکولوژیک در آبهای ایرانی خلیج فارس و خلیج عمان انجام گردید. بدین منظور، از نمونه بردار CTD و اطلاعات سایت ناسا استفاده شده است. نمونه برداری در نیمه دوم سال های ۹۹-۱۳۹۶ انجام گرفت.  میانگین کلروفیل-a در آبهای خلیج فارس و خلیج عمان در سال ۱۳۹۶،  (۸۴/±۰ ۹۷/۰ میلی گرم بر لیتر) در ۱۳۹۷ میانگین کلروفیل-a در آبهای سطحی جنوب )۴۸/۱±۹۸/۱ میلی گرم بر لیتر)، ۱۳۹۸ میانگین کلروفیل آبهای سطحی خلیج عمان (۳۴/۰±۹۲/۰ میلی گرم بر لیتر) و ۱۳۹۹ میانگین کلروفیل خلیج فارس )۱۳/۰±۲۳/۰ میلی گرم بر لیتر) بود. نتیجه NMDS بر داده ها نشان داد که در دو گروه از اندازه گیری ها (بوشهر، هرمزگان و سیستان وبلوچستان، ۱۳۹۷) و (بوشهر و خوزستان، ۱۳۹۹)، اختلاف دیده می شود. میانگین کلروفیل سطحی گروه اول ۵/۱±۰۹/۱ میلی گرم بر لیتر درحالی که ۱۶/۰±۱۳/۰ میلی گرم بر لیتر به دست آمد که این اختلاف معنی دار (۰۵/۰p<) و مقدار بیشتر گروه اول به وقوع سیل ها در زمستان ۱۳۹۷ برمی گردد که با توجه به وابستگی حضور فیتوپلانکتون به عوامل محیطی، ورودی مواد مغذی شرایط مناسب جهت رشد فیتوپلانکتون ها را ایجاد کرده بود.

Chlorophyll-a, Persian Gulf, Oman Gulf, کلروفیل-a, فیتوپلانکتون, خلیج فارس, خلیج عمان