بابک پورقهرمانی - دانشیار دانشگاه آزاد اسلام ی، واحد مراغه، گروه حقوق جزا و جرم شناس ی، مراغه، ایران
سولماز شمسی - دانشجوی کارشناس ی ارشد حقوق جرا و جرم شناس ی شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مراغه، گروه حقوق، مراغه، ایران

اصللی ترین خواسته هر ملت و جامعه ای از حاکمیت آن جامعه با هر نوع طرز تفکر و خط مشی فکری، امنیت و آسایش عمومیاست. ایجاد رعب و وحشت، سلب امنیت عمومی با استفاده از انواع سلاح ها اعم از سرد، گرم، شیمیایی و سلاح های امروزی(ساییری و اینترنتی) از جرائمی است که علیه امنیت جوامع و مردم بوده و در جمهوری اسلامی و ازنظر فقها و حقوقدانان از آنبه عنوان جرائم محاربه و ... یاد می شود. همچنین امروزه با گستر فضای مجازی برخی از این جرائم در بستر این فضا شکلمی گیرد این جرائم تفاوت های اساسی با جرائم سنتی ازلحاظ ماهیت و نوع جرم، دارند که نیاز به مطالعات بیشتر دارند که معلومگردد که این جرایم نیز از مصادیق محاربه است یا نه؟ در تحقیق حاضر سعی بر آن شده است که با استفاده از روش کتابخانه ای وبه شیوه توصیفی - تحلیلی موضوع حاضر را مورد مطالعه قرار دهیم و به این سوال که آیا امکان جرم محاربه در فضای مجازیوجود دارد یا نه؟ پاسخ دهیم در قانون مجازات اسلامی جرم محاربه مشروط به استفاده از سلاح گردیده، اما بخش عمده ارعاب وتهدیدات و اخلال در امنیت عمومی مردم از طریق غیر سلاح هم رخ می دهد. درآیات باب محاربه همچنین ادله نقلی دلیل خاصیبر اشتراط اخذ سلاح در محاربه به دست نمی آید. در برخی از روایات ائمه نیز قرایبی وجود دارد که سلاح شرط تحقق محاربهنیست. ظاهر این است که ملاک تحقق جرم محاربه وجود قهر و غلبه و سلب امنیت عمومی است؛ و این هدف به هر وسلیه ایصورت پذیرد به جرم محاربه صدق می نماید و استفاده از سلاح موضوعی ندارد؛ و به تیع آن قسم از تهدیدات و اخلال در امنیتعمومی مردم هرچند که به صورت اینترنتی و در فضای مجازی صورت پذیرد در شمار محاربه قرار می گیرد.

فضای مجازی، سلاح، محاربه، جرائم اینترنی