فهیمه جامعی - دانشجوی دکتری گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
سیدجلال الدین حسینی واعظ - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، گروه مدیریت، دانشکده مدیریت حسابداری و علوم انسانی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
سیما حکم آبادی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده هنر و معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

گستره شهر، جمعیت روز افزون و موضوعاتی نظیر ناهنجاری های بصری و زیست محیطی، ترافیک، آلودگی هوا، ناپایداری و ناایمنی ساختمان ها و نارسایی در عرضه خدمات شهری، مدیریت شهری را در این مسیر قرار می دهد که راهکارهای کارآمدی نظیر توسعه پایدار را اتخاذ نمایند. این درحالیست که در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران که دارای سیستم اقتصادی ناکارآمد، نظام های مالیاتی ضعیف و فاقد مکانیزم های مشارکت شهروندان در تامین هزینه های شهرها هستند، سیستم تامین درآمد شهرداری ها عمدتا به سمت منابع درآمدی ناپایدار و ناسالم کشیده میشود. دراین میان و باتوجه به اینکه بخش عمده درآمد شهرداری از طریق فروش تراکم بوده است که از زمره درآمدهای ناپایدار به شمار می آید در جهت دست یازیدن به توسعه پایدار شاید بعد از انسان که به تعبیری شهروند است و بدون انسان، توسعه پایدار شهر مفهومی ندارد، مهم ترین عامل، منابع پایدار شهری هستند. منابع درآمد پایدار، عنصر و حلقه مفقوده ای است که فقدان آن عملکرد مدیریت شهری را به شدت تحت تاثیر منفی قرار می دهد اگر شهرداری ها نتوانند درآمد کافی و پایدار به دست آورند، نمی توانند زیرساخت های ضروری در شهر را ایجاد و اداره کنند. بنابراین، مقاله حاضر به دنبال سنجش امکان تامین درآمد پایدار شهرداری ها متناسب با رویکرد عدالت محور در مدیریت شهری ایران به روش توصیفی تحلیلی می باشد، که نتیجه آن کاربرد صحیح شاخص های الگوهای بومی در تامین منابع درآمدی پایدار شهرداری را تعیین و تدوین می نماید.

درآمد پایدار، شهر و شهرداری ها، عدالت محوری، کلانشهر مشهد