خدیجه زارع - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، مرودشت، ایران
تورج دالکی - دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات یاسوج، یاسوج، ایران
بهرام بابایی زاده - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان راه حل محور بر گذشت بین فردی و تعارضات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره دل آرام شهرستان قائمیه بود. روش پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل ۲۰ (۱۰ زوج در گروه آزمایش و ۱۰ زوج در گروه کنترل) از زوجین متقاضی طلاق بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش که عبارت بودند از پرسشنامه گذشت بین فردی احتشام زاده (۱۳۸۸) و پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثنایی ذاکر (۱۳۷۵) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس (مانکوا و آنکوا) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، درمان راه حل محور باعث افزایش گذشت بین فردی زوجین متقاضی طلاق گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می شود و درمان راه حل محور باعث کاهش تعارضات زناشویی زوجین متقاضی طلاق گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می شود.

درمان راه حل محور، گذشت بین فردی، تعارضات زناشویی