فاطمه شریعتی فیض آبادی - عضو هیات علمی گروه محیط دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان
عباس اسماعیلی ساری - استاد دانشگاه تربیت مدرس
علی ماشینچیان - استادیار دانشکده علوم و فنون دریایی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد
محمد پور کاظمی - دانشیار موسسه تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری

آبزیان در تماس مستقیم با محیط زیست بوده و در برابر هر تغییر صورت در آن گرفته حساس می باشند. کادمیم یکی از سمی ترین فلزات (پس از جیوه و مس) بوده و به دلیل بکارگیری د رصنایع مختلف ، غلظت آن افزایش می یابد . کادمیم سبب تغییرات نامطلوب در ابزیان و به تبع آن انسانهای مصرف کننده گوشت آبزیان آلوده می شود. روش : در این مطالعه تجمع کادمیم در بافتهای کبد ، کلیه ، آبشش و عضله تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) پس از قرار گیری در معرض غلظتهای مختلف کادمیم طی زمانهای متفاوت بررسی و مقایسه شد ضمنا روند افزایش در زمانها و غلظت نیز به صورت معادله مدلسازی گردید. نتایج : نتایج نشانگر آن است که در پایان 4 و 14 روز در معرض قرارگیری ، غلظت کادمیم در بافت به ترتیب مقابل می باشد: کبد > آبشش > کلیه > عضله . بیشترین ضریب تغلیظ زیستی (BCF) پس از 14 روز د رمعرض قرار گیری در غلظتهای کم و زیاد به ترتیب در کلیه و کبد مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصله د رکلیه غلظتهای آزمایشی ، عضله کمترین ظرفیت تجمع فلز را نشان داد که این موضوع از دیدگاه امنیت غذایی و سلامتی انسان حائز اهمیت بوده و یک مزیت محسوب می شود.

کادمیم ، تجمع زیستی ، تاسماهی ایرانی ، کبد ، کلیه ، آبشش ، عضله