طاهره سلیمی
مهسا خدایاریان
حسن رجبیون
زهرا علی مندگاری
مهناز آنتیک چی
سمانه السادات جوادی
زهرا نامجو

سابقه و اهداف: محیط های بالینی نقش اساسی در یادگیری دانشجویان به عهده دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین دیدگاه اساتید بالینی و دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهید صدوقی یزد در خصوص وضعیت آموزش بالینی طی سال های ۱۳۹۰-۱۳۸۸ صورت گرفت. روش بررسی: دراین پژوهش مقطعی، اطلاعات توسط پرسشنامه پژوهشگرساخته مشتمل بر پنج بعد برنامه آموزشی، نحوه عملکرد اساتید بالینی، نقش اعضاء دیگر موثر در آموزش بالینی، امکانات و فضای آموزشی و رضایت حرفه ای توسط اساتید بالینی و دانشجویان پرستاری و مامایی جمع آوری گردید و اعتبار صوری و محتوا و اعتماد علمی ابزار با روش آزمون مجدد بررسی و تایید گردید. یافته­ها: اکثریت اساتید بالینی و دانشجویان پرستاری و مامایی شیفت های کاری صبح و عصر را جهت آموزش بالینی مناسب تر مطرح نمودند. غالب اساتید بالینی وضعیت آموزش بالینی را مطلوب گزارش نمودند ولی ۸/۷۹% دانشجویان پرستاری و ۲/۶۴% دانشجویان مامایی وضعیت آموزش بالینی را متوسط و مابقی آن را مطلوب اعلام نمودند. آزمون تی مستقل در مقایسه میانگین وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه اساتید بالینی تفاوت معناداری را نشان نداد ولی همین آزمون در مقایسه میانگین وضعیت آموزش بالینی بین دو گروه دانشجویان پرستاری و مامایی تفاوت معناداری را در بعد " نقش اعضاء دیگر موثر در آموزش بالینی " ایجاد نمود. نتیجه گیری: برنامه ریزان آموزشی باید عوامل تهدیدکننده اثربخشی آموزش بالینی به صورت مستمر ارزیابی و به منظور تقویت نقاط قوت و تعدیل نقاط ضعف تلاش نمایند. تقویت حیطه های محیط یادگیری بالینی مثل مربی موفق، ارزشهای حرفه ای، ارتباطات حرفه ای با اعضاء تیم درمانی- مراقبتی و مدیریت تضاد و تناسب محتوای برنامه آموزش بالینی می تواند تجارب بالینی را برای دانشجویان، جذاب نموده و رضایت حرفه ای آنان را تامین نماید.  

Instructors, Clinical, Student, Nursing, Midwifery, Education, Viewpoint, اساتید، بالینی، دانشجو، پرستاری، مامایی، آموزش، دیدگاه