واکنش اگروفیزیولوژیکی پنبه به محلول پاشی تعدیل کننده های تنش در کشت رایج و تاخیری

به منظور بررسی واکنش اگروفیزیولوژیکی پنبه به محلول پاشی تعدیل کننده های تنش در کشت رایج و تاخیری آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی ۹۵-۹۶ و ۹۷-۹۶ انجام شد. فاکتور­های مورد بررسی تاریخ کشت در دو سطح کشت رایج (۱۵ و ۲۰ اردیبهشت، به ترتیب برای سال اول و دوم) و کشت تاخیری (۲۰ و ۱۷ خرداد، به ترتیب برای سال اول و دوم) به عنوان کرت اصلی و نوع تعدیل کننده تنش در چهار سطح (شاهد، سالیسیلیک اسید، گلایسین بتائین و سدیم نیتروپروساید) و زمان مصرف تعدیل کننده های اسمزی در دو سطح (گلدهی و گلدهی+ غوزه دهی) به صورت فاکتوریل به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی در مرحله گلدهی+ غوزه دهی هم در کشت رایج و هم در کشت تاخیری سبب افزایش تعداد شاخه زایشی، تعداد غوزه در بوته، عملکرد وش و عملکرد الیاف شد. بالاترین تعداد غوزه در بوته در کشت رایج با محلول پاشی گلایسین بتائین (۱۵/۲) و در کشت تاخیری با محلول پاشی سالیسیلیک اسید (۸/۷) به دست آمد. درحالی که در کشت رایج محلول پاشی با سالیسیلیک اسید سبب افزایش عملکرد وش (۴۷ درصد) شد اما در کشت تاخیری عملکرد وش واکنشی به نوع تعدیل کننده مصرفی نشان نداد. بیشترین عملکرد وش (به ترتیب با مقادیر ۱۲۶۵ و ۱۵۳۷ کیلوگرم در هکتار) هم در مرحله گلدهی و هم در مرحله گلدهی+ غوزه دهی با محلول پاشی سدیم نیتروپروساید به دست آمد. از نظر عملکرد الیاف و عملکرد بذر در کشت رایج محلول پاشی با سدیم نیتروپروساید و در کشت تاخیری محلول پاشی با سالیسیلیک اسید نسبت به سایر تعدیل کننده ها بهتر بود. در مجموع نتایج این آزمایش نشان داد که کشت در تاریخ مناسب و محلول پاشی با سالیسیلیک اسید در مرحله گلدهی+ غوزه دهی مناسب ترین تیمار برای به دست آوردن بیشترین عملکرد وش در پنبه در شرایط تنش شوری می باشد.

کلیدواژه ها:

تاریخ کاشت ، تنش شوری ، عملکرد وش ، محافظ های گیاهی