سیاوش برده جی - دانش آموخته دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
محمد بنایان - گروه اگرواکولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سارا زارع - دانش آموخته دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
مهرداد محلوجی - بخش تحقیقات علوم زراعی باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
عباس نصیری دهسرخی - دانشجوی دکتری اگرواکولوژی، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴ انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری (۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی محاسبه شده از تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان عامل اصلی و دو سطح استفاده و عدم استفاده از مالچ پلاستیکی تیره به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که استفاده از مالچ پلاستیکی در شرایط آبیاری بدون تنش (آبیاری ۱۰۰ درصد نیاز آبی) سبب افزایش صفات تعداد دانه در بوته (۵/۷ درصد) و محتوای نسبی آب برگ (۱۲/۸درصد) شد و بر سایر صفات تاثیر معنی­داری نداشت؛ اما در شرایط تنش ملایم (آبیاری ۷۵ درصد نیاز آبی) باعث افزایش تمامی صفات بجز سرعت رشد نسبی شد و بیشترین تاثیر را بر عملکرد دانه (۹۷/۳ درصد) داشت. هم چنین در شرایط تنش شدید (آبیاری ۵۰ درصد نیاز آبی) استفاده از مالچ پلاستیکی بیشترین تاثیر را بر صفت عملکرد دانه (۳۱۲ درصد) داشت و بر سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی تاثیر معنی­داری نداشت. به طور کلی نتایج نشان داد که حفظ رطوبت خاک و انجام آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه می­تواند نقش مهمی در افزایش رشد و عملکرد داشته باشد. هم­چنین مشاهده شد که انجام آبیاری به میزان ۷۵ درصد نیاز آبی در شرایط استفاده از مالچ پلاستیکی بیشترین میزان عملکرد، کارایی مصرف نور، شاخص­های رشدی و درصد روغن را تولید نموده و روشی موثر در کاهش میزان آب مصرفی در شرایط کم­آبی می­باشد.

سرعت رشد محصول, سرعت رشد نسبی, کارایی مصرف نور, کم آبی, محتوای نسبی آب برگ