سهیلا ارجمند - دکترای روانشناسی عمومی.
مهدی نعیمی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی قم، عضو انجمن علمی روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی قم.
فائزه سادات میرقاسمی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی قم، عضو انجمن روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی قم.

خودشیفتگی، گستره وسیعی از ویژگی های شخصیتی است که احساس اغراق آمیز خود دستیابی، تمایل به داشتن قدرت یا موفقیت نامحدود، نیاز به تحسین، محق پنداشتن خود، فقدان همدلی و بهره کشی، استثمار دیگران را در بر میگیرد و همه انسان ها در مسیر رشد و تکامل شخصیتی و شکل گیری ارزش خود و اعتماد به نفس از ویژگی های خودشیفتگی برخوردار می شوند و کم و بیش حدودی از آن را دارا هستند. هدف پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل دیدگاه مادر کودک روابط موضوعی و ایگوسایکولوژی می پردازد و به دور از هرگونه ملاک ارزش گذاری می باشد. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که توانمندی مادر در زمینه تربیتی-مراقبتی از فرزند خود بسیار نقش چشم گیری دارد و هر اندازه که مادر از نظر سازهای روانی قدرتمند باشد می توان این قدرتمندی را به فرزند خود در طی رشد شخصیتی وی اعمال نماید و هر چه ایگوی مادر ساختار یافته تر باشد، رشد شخصیتی و ایگو در کودک قوی تر می باشد و این امر باعث ترقی و قدرتمندی ایگو در کودک می شود که به خودی خود می تواند در برابر بروز شخصیت های بیمارگونه کودک را در آینده به طور چشم گیری کاهش می دهد و سیر بروز اختلالات شخصیت بر اساس دیدگاه مادر-کودک در نظریات موضوعی و ایگوسایکولوژی حاکی از اهمیت بالای توجه به ساختار شخصیت مادر و انتقال آن به کودک است. پس با توجه ویژه به شخصیت مادر در قبل و بعد از تولد فرزند و قدرمند کردن توانمندی ساختار شخصیتی مادر می توان از ابتلای کودک به اختلالات شخصیت در سنین بزرگسالی و طی مراحل رشدی را کاهش داد.

شخصیت، خودشیفته، کودک مادر، روابط موضوعی، ایگو، روانشناسی خود.