مقایسه تمرین در دو محیط آبی و خشکی بر تغییرات فاکتور رشد عصبی و فاکتور رشد شبه انسولینی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: نوروتروفین ها نقش مهمی در وضعیت بیماری افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس دارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تمرین در محیط آبی و خشکی بر تغییرات فاکتور رشد عصبی و رشد شبه انسولینی ۱ در بیماران مرد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه، ۲۷ نفر مرد مبتلا به MS با درجه ناتوانی بین ۳-۱، از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای اصفهان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، سپس آزمودنی ها به طور مساوی و تصادفی در یکی از ۳ گروه (کنترل، تمرین در آب و تمرین در خشکی) قرار گرفتند. نمونه گیری های خونی در دو مرحله: قبل از دوره تمرینی و بعد از دوره تمرینی جمع آوری شد. تمرین استقامتی برای گروه تمرین در آب شامل انجام دوچرخه ثابت در آب بود و گروه تمرین در خشکی، تمرین استقامتی (دوچرخه ثابت در خشکی) را انجام دادند. شدت و مدت تمرین برای هر دو گروه تمرین به صورت مساوی به مدت ۳۰ دقیقه، با ۶۰% حداکثر اکسیژن مصرفی، به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه انجام شد. یافته ها: سطوح فاکتور رشد عصبی و فاکتور رشد شبه انسولینی در گروه های تمرینی در هر دو محیط، در پس آزمون نسبت به پیش آزمون، افزایش معنی داری داشت، ولی در گروه کنترل تفاوت معنی داری بین زمان های اندازه گیری مشاهده نشد. همچنین فاکتورهای مورد اندازه گیری در گروه تمرین در آب نسبت به گروه تمرین در خشکی، به طور معنی داری بالاتر بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، انجام تمرینات استقامتی باعث افزایش فاکتورهای نوروتروفینی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می شود که این افزایش در گروه تمرینی در محیط آبی نسبت به محیط خشکی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

Exercise ، Insulin-like growth factor I ، Multiple sclerosis ، Nerve growth factor. ، ورزش ، فاکتور رشد شبه انسولینی۱ ، مولتیپل اسکلروزیس ، فاکتور رشد عصبی