سلیمان کوثری - شرکت مشاور زرکوه اکتشاف
مجید ونائی - سازمان زمین شناسی واکتشافات معدنی کشور

محاسبات انجام شده برروی نمونه های اخذ شده رودخانه های تمبی و بهلول نشاندهنده افزایش نسبی عناصر آلاینده نسبت به رسوبات آبراهه ای زمین های حوضه آبگیر این دو رودخانه بوده ولی از حد آلودگی عناصر سنگین بمراتب کمترهستند.غلظت آلاینده ها در این رودخانه ها بیشتر محلی ،محدود واغلب میتواند در رابطه باتخلیه زباله های شهری مسجد سلیمان که کمی دور تر از محدوده مورد مطالعه قرار دارد، باشد. عامل مکانیکی افزایش آلاینده ها بصورت نقطه ای، تجمع وانبار شدن زباله ها در حاشیه رودخانه های مذکور بویژه در فصول خشک و کم آب است زیرا اکثر آبراهه ها و رودخانه های محدوده مورد مطالعه فصلی هستند . نتایج حاصل از این مطالعه نشاندهنده عدم آلودگی با منشاء طبیعی(ژئوژنیک) بوده وآلودگیهای مصنوعی با منشاء انسانی(آنتروپوژنیک) عامل اصلی محسوب می شوند. بررسی ها نشان میدهد که میزان تمرکز عناصر آلاینده در رودخانه تمبی بسیار بالا تر از رودخانه بهلول میباشد،و الودگی هر دو رودخانه کمتر از حد به طوری که دو نمونه 14 و 11 در رودخانه تمبی و نمونه 40 در رودخانه بهلول آلوده ترین نمونه ها هستند. تجمع زباله های شهری در مسیر رودخانه های مذکور منشاء الودگی این فلزات بوده وخود پالایی رودخانه و ماهیت فیزیکو شیمیایی آب عاملی در تمرکز وته نشست عناصر آلاینده رسوبات مربوطه می باشد.

آلودکی ،عناصر آلاینده ، رودخانه های تمبی و بهلول