سمیرا حسین جعفری - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
محمدرضا طاطیان - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
رضا تمرتاش - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران

با توجه به این که مطالعه پتانسیل رستنی های مناطق بیابانی امکان دسترسی به گونه های گیاهی خاص در محل و زمان معین و در نتیجه مدیریت و بهره برداری بهینه از آن ها را ممکن می سازد، فلور استان یزد به عنوان نمونه ای از مناطق خشک مرکزی ایران مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور، پس از پیمایش صحرایی و جمع آوری گونه ها، شناسایی آن ها و گردآوری اطلاعات مربوطه شامل نام، تیره، فرم رویشی و زیستی، دوام عمر، شکل دانه و نوع کاربرد آن ها با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی انجام شد. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و به کمک نرم افزار Excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که 250 گونه گیاهی موجود در منطقه به 53 تیره تعلق داشته که تیره های Chenopodiaceae و Compositeae بیشترین فراوانی را داشته اند. همچنین گیاهان بوته ای و فورب چندساله درصد بیشتری از شکل رویشی منطقه را به خود اختصاص داده و فرم بیولوژیک کاموفیت و تروفیت به ترتیب با 6/37 و 6/21 درصد، طیف غالب زیستی موجود را تشکیل داده اند. پتانسیل کاربردی گونه های مورد مطالعه نیز بالا بوده به طوری که 44 درصد آن ها قابلیت خوراکی، دارویی و یا صنعتی داشته که توجه به این پتانسیل ها جهت مدیریت بهینه این مناطق را ضروری می نماید.

بیابان، رستنی ها، فرم رویشی، طیف بیولوژیک، یزد