اسمعیل مددخواه - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
صاحبعلی بلندنظر - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
شاهین اوستان - گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

یکی از مشکلات تولید خیار در کشور، تنش ناشی از شوری گسترده در خاک و آب است. استفاده از پایه­های کدو یک راه­حل موثر در افزایش تحمل به شوری در خیار است. به منظور بررسی اثر پیوند روی پایه­های شینتوزا، کبالت و روت­پاور در شرایط شوری ۴۰، ۶۰ و ۸۰ میلی­مولار حاصل از نمک NaCl بر عملکرد، رشد، کیفیت میوه، نشت یونی، سطح برگ، سطح ویژه برگ، شاخص SPAD، مقدار آب نسبی برگ و برخی ترکیبات معدنی و پرولین در خیار رقم خسیب، یک آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی (CRD) با ۳ تکرار انجام گرفت. شوری با افزایش ماده خشک و مواد جامد محلول باعث بهبود کیفیت میوه گیاهان پیوندی و غیرپیوندی شد. درصد کاهش عملکرد و زیست­توده در هر سه تیمار شوری به طور معنی­داری در گیاهان پیوندی نسبت به گیاهان غیر پیوندی پایین­تر بود. گیاهان پیوندی تحت تنش دارای عملکرد میوه، رشد، سطح برگ، مقدار آب نسبی برگ، محتوای کلروفیل (شاخص SPAD) بیشتر، وضعیت تغذیه­ای بهتر در بافت ریشه و برگ، غلظت پرولین بالاتر و نشت الکترولیت کمتر در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی بودند. این نتایج نشان داد که پایه­ها ظرفیت بالایی برای دفع و نگهداری سدیم داشته و در نتیجه باعث کاهش انتقال سدیم به ساقه و افزایش تحمل به شوری در خیار می­شوند.

پیوند, تحمل به شوری, تنش شوری, خیار, شاخص­های رشد