مژگان ربانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران
مهیار علوی مقدم - دانشیارزبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
محمود فیروزی مقدم - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه،ایران.
سهند خیرآبادی - دکترای رشته فلسفه هنر، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران شمال، ایران

این مقاله می کوشد با نگاهی به موضوع اقتباس، نشان دهد که چگونه در فرایندی اقتباسی، با حفظ درون مایه اثر اولیه می توان با شخصیت پردازی موثر از یک داستان کوتاه چند صفحه ای و با شخصیت های بسیار اندک، یک فیلم بلند سینمایی با شخصیت های متعدد ساخت. در یک داستان و فیلم­نامه، شخصیت نیز در کنار بن مایه و محتوا نقش بسیار مهمی را عهده دار است. اساسا شخصیت به محتوای داستان معنا می بخشد. شخصیت، فردی است که کیفیت اخلاقی و روحیات او در رفتار، گفتار و کردارش آشکار باشد و خواننده یا تماشاگر بتواند به راحتی با او ارتباط برقرار کند. خلق چنین شخصیت هایی را در داستان یا فیلم نامه شخصیت پردازی گویند. مقاله حاضر با بررسی یکی از داستان های مربوط به دفاع مقدس به نام من قاتل پسرتان هستم نوشته جعفر دهقان، به خلق شخصیت، در فیلم اقتباس شده از آن «پاداش سکوت» به کارگردانی مازیار میری می پردازد، تا نقش کلیدی شخصیت در یک داستان و یک فیلم را نشان دهد. در این بررسی به شیوه های گوناگون شخصیت پردازی فیلم ساز همچون شخصیت های اصلی و فرعی،  شخصیت های ایستا و پویا، شخصیت های ساده و شخصیت های جامع، شخصیت قالبی، قراردادی و نوعی اشاره شده است. با روش تحلیل داده ها به صورت کیفی وکمی این نتایج به دست آمده است: ضرورت افزودن، کاستن و تغییر اتفاقات رخ داده و شخصیت در فیلم در انواع اقتباس ها، نحوه شخصیت پردازی به عنوان عنصر اصلی روایت و نقش انتخاب شایسته شخصیت در بیان روایت به بهترین و قابل فهم ترین شکل.

شخصیت پردازی, اقتباس, فیلم نامه, من قاتل پسرتان هستم, «پاداش سکوت»