آرمین زاده طاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد امیدیه، ایران
غزل مولایی - کارشناس آموزش ابتدایی دانشگاه نسیبه تهران، ایران
شهلا پور عبیات - کارشناسی ارشد اللهیات تاریخ تمدن ملل اسلامی دانشگاه قم، ایران
سیده مینا پورسالاری - کارشناسی علوم تربیتی (آموزگار ابتدایی) دانشگاه فرهنگیان پردیس نسیبه تهران، ایران

عملکرد تحصیلی (افت یا پیشرفت تحصیلی) تحت تاثیر ابعاد متعدد زیستی، روانی و اجتماعی قرار دارد. این عوامل در چهار گروه شامل عوامل مربوط به دانش آموز، خانوداه، مدرسه و دانشگاه و عوامل مربوط به اجتماع و محیط خارج از مدرسه دسته بندی می شوند. اهمیت تاثیر پیشرفت تحصیلی در سلامت روانی دانش آموزان به حدی است که برخی از متخصصان آن را حداقل تا نیمه ی دوم دوره نوجوانی معیار اساسی برای تشخیص عملکرد سالم دانسته اند. به عقیده ایشان نوجوانانی که علی رغم برخورداری از هوش بر طبیعی کارکرد رضایت بخشی در مدرسه نداشته باشند، مسائل روانی قابل ملاحظه ای نشان خواهند داد. پیشرفت تحصیلی را به عنوان شاهدی برای سلامت روانی دانش آموزان ارزیابی نموده اند. تشویق و تنبیه دو روش تربیتی است که برای رعایت مقررات و انضباط باید درمدارس مدنظر قرارگیرد. تنبیه در مواردی بکار می رود که رفتار دانش آموز ناپسند، برخلاف مقررات و غیردلخواه است و می خواهیم آن را خاموش و تضعیف کنیم. این دو روش باید بطور صحیح بکار رود تا موجب آرامش خاطر گردد. در مورد تشویق و تنبیه مطالعات زیادی توسط روانشناسان صورت گرفته است و این مطالعات نشان می دهد که اثر تشویق بیش از تنبیه است و تا جایی که ممکن است باید از تنبیه خودداری شود زیرا تنبیه عوارضی ناخوشایند را دربردارد. تشویق باید بجا و مناسب باشد و به محض مشاهده و انجام رفتار مناسب از سوی دانش آموز باید بلافاصله اعمال گردد و از تشویق های بی مورد نیز بایدخودداری کرد. تشویق مناسب و بجا در یادگیری تاثیر به سزایی دارد. تنبیه نیز باعث تضعیف رفتارهای ناپسند می شود و اکثرا تنبیه به خاطر رفتاری است که مورد قبول بزرگان و اجتماع نیست. تنبیه نیز باید بجا و درست اعمال شود ومناسب خطای کودک باشد، و به محض انجام کار خلاف از سوی کودک تنبیه باید اعمال گردد و دلیل تنبیه نیز روشن شود. [۱]

تنبیه تشویق یادگیری مدرسه دانش آموز