جمال ایمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتع داری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
علی طویلی - دانشیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
عیسی بندک - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان زدایی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
محمد خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

طرح­های پخش سیلاب با اهداف مختلفی اجرا می­شوند که یکی از آنها افزایش پوشش گیاهیست. پخش سیلاب باعث افزایش رطوبت خاک و در نتیجه افزایش علوفه تولیدی می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرهای پخش سیلاب در تغییرات کمی پوشش گیاهی می­باشد. این بررسی در آبخوان میهم قروه انجام شد. با توجه به اینکه در هر بار بارندگی منجر به ایجاد سیلاب، ۶ عرصه آبگیری شده و در ۲ عرصه مجاور آبگیری صورت نمی گیرد، بنابراین ۶ عرصه به­عنوان منطقه پخش سیلاب و ۲ عرصه به­عنوان منطقه شاهد در نظر گرفته شد. نمونه برداریها در داخل ۸ قطعه یادشده انجام شد. بدین منظور ۵ ترانسکت ۱۰۰ متری در هر قطعه و بر روی هر ترانسکت ۱۰ پلات ۱ مترمربعی با توجه به پراکنش پوشش گیاهی مستقر گردید. درصد تاج پوشش گیاهی و تراکم در داخل پلاتها ثبت شد. همچنین با استفاده از روش قطع و توزین رشد سال جاری گیاهان به­عنوان تولید گیاهی اندازه­گیری شد. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه آماری با استفاده از آزمون t جفت نشده انجام شد. نتایج نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار بین پوشش دو عرصه در سطح ۱۰ درصد و تولید در سطح ۵ درصد می باشد. ولی بین تراکم عرصه پخش و عرصه عدم پخش تفاوت معنی داری به لحاظ آماری وجود ندارد. نتایج بدست­آمده نشانگر افزایش درصد پوشش تاجی از ۹۱/۴۱ به ۱۸/۶۲ درصد در مجموع قطعات پخش سیلاب در سال مورد مطالعه است. به طوری که میزان تولید نیز از ۱۷/۴۶۷ کیلوگرم در هکتار در عرصه عدم پخش به ۱۷/۶۳۲ کیلوگرم در هکتار در عرصه پخش سیلاب افزایش یافت. تراکم نیز از  ۱۸/۱ پایه در متر مربع در عرصه عدم پخش سیلاب به ۵۹/۱ پایه در متر مربع در عرصه پخش سیلاب افزایش یافته است. بعضی از گونه­های گیاهی که از نظر خوشخوراکی کلاس سه می­باشند در عرصه عدم پخش سیلاب نسبت به عرصه پخش افزایش یافته­­اند.

پخش سیلاب, پوشش تاجی, تولید سرپا, تراکم, میهم قروه