آتوسا عطائیان - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، دانشگاه ارومیه
مهدی یاسی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشگاه ارومیه

این مقاله حاصل یک مطالعه آزمایشگاهی بر روی آبشستگی موضعی در اطراف خطوط لوله متقاطع با کانال بستر ماسه ای، تحت جریان ماندگار،یکنواخت و یک سویه می باشد. در ابتدا برای شناسایی تمامی پارامترهای بدون بعد مهم و مؤثر بر روی آبشستگی موضعی، یک تحلیل ابعادی صورت گرفته است. سپس چند دسته آزمایش که هر کدام منحصراً بر روی یک پارامتر خاص متمرکز شده اند، انجام گرفت و اثرات هر یک ازپارامترهای مؤثر، نظیر قطر لوله، موقعیت عمودی لوله و عد فرود جریان بر حداکثر عمق آبشستگی و گسترش زمانی آن، از میان آزمایش ها استخراج گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد که حداکثر آبشستگی در شرایط رخ می دهد که لوله به اندازه یک چهارم قطرش از بستر فاصله دارد. با افزایش فاصله بین لوله و بستر، آبشستگی به تدریج کاهش می یابد.

آبشستگی موضعی، خطوط لوله، بستر ماسه ای، حداکثر عمق آبشستگی، موقعیت عمودی لوله