سیدمحمد رضوی عمرانی - کارشناس سخت افزار
حسین قدمی - مدرس دانشگاه آزاد قوچان

خصوصی سازی به عنوان یک سیاست اقتصادی براین عقیده استوار است که مالکیت و کنترل خصوصی ازنظر تخصیص منابع نسبت به مالکیت عمومی کاراتر میب اشد دراینجا یک پیش فرض وجود دارد و آن اینکه بنگاه های دولتی و خصوصی ساختارهای انگیزه ای متفاوتی دارند و بنابراین کارایی های متفاوتی نیز از آنها منتج خواهد شد نظریه آکادمیک سنتی ازاین قرار بوده که وقتی بخشهای دولتی و خصوصی برحسب هزینه های تولید کالاهای مشابه مقایسه شوند بخش خصوصی عملکرد بهتری نسبت به بخش دولتی خواهد داشت از طریق خصوصی سازی و ایجاد محیط رقابتی می توان تولید کننده را مجبور به تولید و فروش با قیمت حداقل کرد مزیت بخش خصوصی این استکه ازطریق رقابت و نه مقررات کنترل کننده می توان آن را تحت فشار قرار داد تا محصول را با قیمت حداقل تولید کند که این امر درساختار دولتی امکان پذیر نیست بنابراین خصوصی سازی منجر به کاهش هزینه ها و رشد نوآوری و درنتیجه کاهش قیمت کالاها می شود از سوی دیگر تورم به دلیل فشارهزینه کنترل می شود و جامعه از آ ن سود می برد و البته امکان صادرات هم فراهم می شود زیرا کالایی قابل صدور استکه به قیمت رقابتی تولید شود

دولت ، خصوصی سازی، زیرساخت، اصول خصوصی سازی، بسترهای خصوصی سازی